Mijn kerstdagen worden steeds rustiger hoe langer ik ziek ben, ben ook in de afgelopen vijf jaar niet vooruitgegaan😒.
Waar ik vijf jaar geleden nog met verschillende dagen met recepten van voor, hoofd, nagerechten en amuses bezig was, bij familie en vrienden op bezoek gaan en of krijgen.
Dagen van te voren ermee bezig zijn, uren zoeken naar gerechten, boodschappen doen in een overvolle supermarkt, in de rij staan bij de slager, bakker, kaasboer voor toch iets specials te doen met kerstdagen, heb ik dit jaar de boodschappen online besteld, wat ook nog een gedoe was om een ophaaltijd die schikte te kunnen bemachtigen.
Waar we in twee rijen in de pickup point filerij stonden om de boodschappen in de auto te laden, waar er natuurlijk altijd mensen zijn die toch weer proberen om voor te dringen en daarvoor zelfs hun auto uitstapten en met de boodschappen kratten naar de andere kant van het parkeerterrein wilde lopen, wij hebben een half uur moeten wachten maar met een halfuur de kerstboodschappen in huis hebben is wat mij betreft een geschenk!
Was mijn eerste kerstdag dit jaar wel heel erg rustig, ik heb mijn ogen open kunnen houden tot wel liefst 15.00 uur en daarna vielen mijn ogen op de bank dicht, zo moe was ik, zo moe dat je gewoon van uitputting overal in slaap kan vallen.
Vandaag een iets drukker programma, lunchen buitenshuis geen kerstdiner omdat ik de in de avond kapot ben.
Fijne tweede kerstdag verder!
maandag 26 december 2016
zondag 25 december 2016
zaterdag 24 december 2016
Tandenpoetsen werkt voor mij verlichtend, tijdelijk dan.
De kerstman heeft mij vorig jaar een elektrische tandenborstel gegeven die 6 poetsstanden heeft.
Wat ben ik blij met dat cadeau en dat een jaar later☺, bedacht ik me onlangs tijdens het tandenpoetsen natuurlijk☺
Waarvan een van de standen is een zachte massage stand en als ik deze gebruik tijdens een aanval vind ik dat prettig aanvoelen en geeft bij mij afleiding.
De pijn is niet weg, maar door de afleiding iets dragelijker geworden.
Als ik de tandenborstel op de normale reiniging zet is dit zekers niet prettig en kan ik me voorstellen dat het vervelend is voor vele mensen met aangezichtspijn.
Maarja wat voor mij werkt hoeft bij een ander niet te werken.
Ook koud water is dan bij dan extra uitlokkend.
Via de app die via bluetooth in verbinding staat zie je, je poets tijden staan, de twee minuten adviestijd ben ik altijd overheen en is bij mij te kort tijdens een aanval.
Tijdens een aanval poets ik gemiddeld 12 minuten☺, nou daar moet een tandarts toch blij van worden en dat meerdere keren per dag.
Wel verslijt ik de opzetborstels die binnen een paar weken bij mij tegenwoordig onbruikbaar zijn geworden, zucht daarbij denkend dat ik er weer een kostenpost bij heb gekregen
Wat ben ik blij met dat cadeau en dat een jaar later☺, bedacht ik me onlangs tijdens het tandenpoetsen natuurlijk☺
Waarvan een van de standen is een zachte massage stand en als ik deze gebruik tijdens een aanval vind ik dat prettig aanvoelen en geeft bij mij afleiding.
De pijn is niet weg, maar door de afleiding iets dragelijker geworden.
Als ik de tandenborstel op de normale reiniging zet is dit zekers niet prettig en kan ik me voorstellen dat het vervelend is voor vele mensen met aangezichtspijn.
Maarja wat voor mij werkt hoeft bij een ander niet te werken.
Ook koud water is dan bij dan extra uitlokkend.
Via de app die via bluetooth in verbinding staat zie je, je poets tijden staan, de twee minuten adviestijd ben ik altijd overheen en is bij mij te kort tijdens een aanval.
Tijdens een aanval poets ik gemiddeld 12 minuten☺, nou daar moet een tandarts toch blij van worden en dat meerdere keren per dag.
Wel verslijt ik de opzetborstels die binnen een paar weken bij mij tegenwoordig onbruikbaar zijn geworden, zucht daarbij denkend dat ik er weer een kostenpost bij heb gekregen
vrijdag 23 december 2016
Weer een nieuwe pijn erbij, zucht...
Het gevoel dat mijn leven tegenwoordig bestaat uit de ene pijn bestrijden en dan komt er weer een ander pijn voor in de plaats.
Al een paar weken heb ik felle pijnscheut, onder mijn rechter borst, als je erop drukt verga ik van de pijn
Ondertussen durf ik niet zo goed meer aan te geven, dat ik weer wat mankeer, dat ik weer wat anders voel op een andere plaats, hopend dat het over gaat maar meestal wordt het erger...
Als ikzelf er gek van wordt dan zullen ook anderen er gek van worden, ben ik een aansteller en allerlei gedachten gaan door je heen, neemt de gezondheidszorg mij nog serieus, met alle pijntje en klachten.
Maar goed het is er of het nou tussen mij oren zit of dat het Echt tussen mijn oren zit, ik waarneem deze pijnklachten.
Eergisteravond wist ik niet meer hoe ik moest liggen,zitten staan als ik ademhaalde deed het zeer.
Als je iets mankeert aan je been of je voet, hierdoor pijn krijgt, probeer je deze te ontlasten door er niet op te staan, ontzien met lopen, als ademhalen pijn doet dan probeer je dat ook te ontzien, maar helaas dat gaat niet.
Bij elke inademing, voel ik een flinke felle pijnscheut, wat toch wel heel beangstigend is.
Contact opgenomen met de huisarts, deze geeft aan dat het niet erg is en dat ik op die momenten moet proberen rustig adem te halen, het iets is aan mijn rib, gescheurd spiertje, adertje, veel jonge vrouwen hebben hier last van, kan een tijdje duren voordat het overgaat.
Hmm dacht ik nog, de eerste klacht die niet vooral bij ouderen voorkomt, maar bij jongeren...
Al een paar weken heb ik felle pijnscheut, onder mijn rechter borst, als je erop drukt verga ik van de pijn
Ondertussen durf ik niet zo goed meer aan te geven, dat ik weer wat mankeer, dat ik weer wat anders voel op een andere plaats, hopend dat het over gaat maar meestal wordt het erger...
Als ikzelf er gek van wordt dan zullen ook anderen er gek van worden, ben ik een aansteller en allerlei gedachten gaan door je heen, neemt de gezondheidszorg mij nog serieus, met alle pijntje en klachten.
Maar goed het is er of het nou tussen mij oren zit of dat het Echt tussen mijn oren zit, ik waarneem deze pijnklachten.
Eergisteravond wist ik niet meer hoe ik moest liggen,zitten staan als ik ademhaalde deed het zeer.
Als je iets mankeert aan je been of je voet, hierdoor pijn krijgt, probeer je deze te ontlasten door er niet op te staan, ontzien met lopen, als ademhalen pijn doet dan probeer je dat ook te ontzien, maar helaas dat gaat niet.
Bij elke inademing, voel ik een flinke felle pijnscheut, wat toch wel heel beangstigend is.
Contact opgenomen met de huisarts, deze geeft aan dat het niet erg is en dat ik op die momenten moet proberen rustig adem te halen, het iets is aan mijn rib, gescheurd spiertje, adertje, veel jonge vrouwen hebben hier last van, kan een tijdje duren voordat het overgaat.
Hmm dacht ik nog, de eerste klacht die niet vooral bij ouderen voorkomt, maar bij jongeren...
maandag 19 december 2016
Apotheek
Apotheek en ik dat gaat niet samen, altijd is er wel wat met een apotheek, alleen de apotheek in het ziekenhuis heb ik tot op heden geen problemen mee gehad. even afkloppen maar.
Apotheek in het dorp, deze heeft een communicatie stoornis 😂, zowel naar mij toe als in de systemen.
Allereerst het kost zoveel tijd voor de mens en het gaat zo langzaam in de apotheken, alsof wij niets anders te doen hebben.
Waarom moet een zieke cliënt, continu naar de apotheek gaan om te vragen of zijn medicatie al binnen is, voor mij is dat twee bussen nemen in weer en wind, circa 40 min heen met de bus en 40 min terug met de bus.
Dit is voor de dichtstbijzijnde apotheek. Zat er maar een om de hoek.
Dan denk je eerst bellen van te voren en dan zegt een medewerker van de apotheek dat het binnen is, hoera denk je dan en ik ga weer is die twee bussen nemen naar de apotheek.
Bij de apotheek aangekomen blijkt het nooit is aangekomen en dan sta je dan voor de zoveelste keer twee bussen verder en minder energie voor die dag, die ik graag aan wat anders had willen besteden.
Helaas is dit niet 1 keer gebeurd maar helaas meerdere keren.
Dan denk je ik ga het bij een ander proberen en weer stuit je op dezelfde problemen als hierboven.
En als je dan denkt dat ze over de medicatie meedenken, dat medicatie niet samengaat of dat je ergens allergisch voor bent, maar nee ze geven alles mee met de zieke patiënt, do it your self.
Dan stap je over naar een webapotheek en daar kunnen ze weer niet lezen en wordt de medicatie weer niet op het gewenste afleveradres afgeleverd.
De onderlinge strijd tussen huisarts en de webapotheek, waar ik als patiënt de dupe van ben.
Praktijkassistent wil niet bellen naar de webapotheek omdat het een duur betaald telefoonnummer is.
Willen de medicatie niet tijdig accorderen als deze is aangevraagd door een webapotheek.
Kortom bij elke aflevering van mijn medicatie is er wel wat de laatste tijd en ben ik bezig met of de huisarts te bellen of de apotheek te bellen over mijn medicatie.
Dan opeens krijg ik een rekening van de apotheek ik moet opeens betalen voor een medicijn die ik al jaren ondertussen gebruik
Als ik een brood koop dan komt er ook niet nog is een service fee bij van 7,96 euro, voor de bereiding, voor de bakker en het winkelpersoneel!
Waarschijnlijk komt er bij de bakker nog is een nachttoeslag dan bovenop. 😁
Betekent dit, dat dit een goudmijntje voor de Apotheker is, zolang er geen bereiding is toegepast, komt er tegenwoordig niet bijna alles kant en klaar uit 1 magazijn in Nederland.
Ik zal het wel niet snappen meer allemaal, teveel medicatie zeg ik dan maar!
Apotheek in het dorp, deze heeft een communicatie stoornis 😂, zowel naar mij toe als in de systemen.
Allereerst het kost zoveel tijd voor de mens en het gaat zo langzaam in de apotheken, alsof wij niets anders te doen hebben.
Waarom moet een zieke cliënt, continu naar de apotheek gaan om te vragen of zijn medicatie al binnen is, voor mij is dat twee bussen nemen in weer en wind, circa 40 min heen met de bus en 40 min terug met de bus.
Dit is voor de dichtstbijzijnde apotheek. Zat er maar een om de hoek.
Dan denk je eerst bellen van te voren en dan zegt een medewerker van de apotheek dat het binnen is, hoera denk je dan en ik ga weer is die twee bussen nemen naar de apotheek.
Bij de apotheek aangekomen blijkt het nooit is aangekomen en dan sta je dan voor de zoveelste keer twee bussen verder en minder energie voor die dag, die ik graag aan wat anders had willen besteden.
Helaas is dit niet 1 keer gebeurd maar helaas meerdere keren.
Dan denk je ik ga het bij een ander proberen en weer stuit je op dezelfde problemen als hierboven.
En als je dan denkt dat ze over de medicatie meedenken, dat medicatie niet samengaat of dat je ergens allergisch voor bent, maar nee ze geven alles mee met de zieke patiënt, do it your self.
Dan stap je over naar een webapotheek en daar kunnen ze weer niet lezen en wordt de medicatie weer niet op het gewenste afleveradres afgeleverd.
De onderlinge strijd tussen huisarts en de webapotheek, waar ik als patiënt de dupe van ben.
Praktijkassistent wil niet bellen naar de webapotheek omdat het een duur betaald telefoonnummer is.
Willen de medicatie niet tijdig accorderen als deze is aangevraagd door een webapotheek.
Kortom bij elke aflevering van mijn medicatie is er wel wat de laatste tijd en ben ik bezig met of de huisarts te bellen of de apotheek te bellen over mijn medicatie.
Dan opeens krijg ik een rekening van de apotheek ik moet opeens betalen voor een medicijn die ik al jaren ondertussen gebruik
- 7, 96 Euro voor terhandstelling
- 1,81 Euro voor de medicatie
En deze rekening komt elke 6 weken terug.....
Als ik dan navraag doe bij de apotheek, toch wel iets geschrokken van de ongelijkheid van deze rekening, 7, 96 naar de apotheek om een doosje te pakken en als je er navraag naar doet, dan geven zij aan dat hebben de verzekeraars afgesproken met elkaar!!!
Dat zijn hun afspraken, wie komt er voor de gewone mens op, niemand!
Dat zijn hun afspraken, wie komt er voor de gewone mens op, niemand!
Lekker zakkenvullers allemaal bij elkaar in de Zorg!
Als ik een brood koop dan komt er ook niet nog is een service fee bij van 7,96 euro, voor de bereiding, voor de bakker en het winkelpersoneel!
Waarschijnlijk komt er bij de bakker nog is een nachttoeslag dan bovenop. 😁
Betekent dit, dat dit een goudmijntje voor de Apotheker is, zolang er geen bereiding is toegepast, komt er tegenwoordig niet bijna alles kant en klaar uit 1 magazijn in Nederland.
Ik zal het wel niet snappen meer allemaal, teveel medicatie zeg ik dan maar!
zondag 18 december 2016
De pijn is volop terug 😒😒
Sinds donderdagavond zijn de pijnaanvallen in alle heftigheid terug 😒.
En lang,het lijkt wel of ik in een enorme lange aanval zit, die pijn die maar niet wil afzakken
Het lijkt wel of ik resistent wordt voor de Carbamazepine, na een paar weken aan de nieuwe dosering van de Carbamazepine, en het is BANG! De pijn is terug!
En heb ik weer extreme tandenpoetsneiging of ik lig in bed of ik sta een tandenpoetssessie te houden van tien minuten, wat die tien minuten opluchting geeft, tenminste als ik maar geen koud water erbij gebruik, daarna ben ik extreem moe en moet ik naar bed toe en bonst mijn middenoor als epicentrum volop.
Als ik mijn nek draai naar rechts BANG!
Als ik gaap BANG en het is in volle heftigheid weer terug de pijn.
De scheermesjes die over mijn kaak gaan, onder en boven, of dat er met een priem in mijn kaak geprikt wordt.
Mijn mond die wel in twee helften gespleten wordt,de rechterzijde is normaal, de linkerzijde lijkt wel op te zwellen, waardoor praten moeilijker wordt links lijkt wel aan me gehemelte vast te zitten, ademen door mijn mond is bijna niet mogelijk, dat inimini zuchtje wind wat dan door je mond komt, verergert de pijn.
`s nachts als ik in bed ligt en de kachel is lager en ik een tochtje langs mijn wang voel gaan, heb ik pijntoename, waar ik ook weer wakker van wordt. Met een sjaal om mijn hoofd, of met de capuchon van mijn badjas lig ik dan maar in bed, wordt er allemaal niet fraaier op bij mij 😒
Doorslapen is onmogelijk, na maximaal twee uur ben ik weer wakker, soms heel even wakker worden zonder pijn in mijn gezicht, maar dan omdraaien, opstaan of gapen en BANG de pijn is terug.
Vele tranen die vloeien, ik ben zo lek als een mandje, emotioneel incontinent, ik weet soms niet waar ik het zoeken moet van de pijn, mijn lichaam die mij zo in de steek laat, mijn armen die onder hoogspanning staan, mijn benen die mee doen brandend, alsof er beestjes onder mijn huid lopen en nu mijn gezicht erbij
Waardoor ik niet meer weet af hoe ik moet zitten, liggen of staan, wat voor de ene klacht ontlastende houding is, geeft bij de andere klacht weer pijntoename.
Zo goed als het gaat probeer ik ermee om te gaan, maar het verdraaid moeilijk met deze klacht.
Of hoe sommige artsen dan zeggen; Het is maar een klacht...
Maar ja je zal het maar hebben!
dinsdag 13 december 2016
Nog steeds een Duistere klacht aangezichtspijn
Verbaasd dat er zoveel mensen wel eens van aangezichtspijn hebben gehoord, dat er gelukkig zo weinig mensen, om hoeveel het precies gaat weten we niet het is een schatting dat 4 op 100.000. mensen het krijgen.
Dat er zo weinig informatie over is en ook dat artsen nog regelmatig de diagnose missen, tandartsen die gezonde tanden en kiezen eruit halen, die wortelbehandelingen uitvoeren welke onnodig waren.
Terwijl de Nervus Trigeminus al ver in de vorige eeuw beschreven stond, dat er ook in die tijd mensen last hadden van aangezichtspijn, maar ja het gaat om te weinig mensen die het jaarlijks krijgen en dan is het vaak niet interessant, wordt er niet genoeg geld opgehaald voor onderzoek, te weinig mensen die voor onderzoek in aanmerking komen en ga zo maar door.
En ondertussen lijden er dagelijks toch nog genoeg mensen eraan, dat deze geen zin meer hebben in het leven en zichzelf van het leven beroven omdat de pijn zo onaangenaam is dat ze geen uitweg meer vinden...
Ik moet zeggen het is dat mijn tandarts mij meteen heeft doorverwezen naar een endodontoloog wie ook niets kon vinden. Waarschijnlijk omdat de tandarts met zwangerschapsverlof ging...
En helaas moet ik zeggen dat deze zorgverleners geen ervaring hebben of nu kan ik zeggen hadden op gebied van aangezichtspijn, de tandarts en de mondhygiëniste ga ik klinische hun kennis bij uitbreiden terwijl ik bij hun in de behandelstoel lig. 😅😅
Bij de huisarts waar ik regelmatig een verslag doe over mijn wel en wee zodat deze nog een vinger aan de pols kan houden, die had al in mijn oren moeten kijken of er niets aan de hand was met mijn oren omdat ik het idee had en heb dat er af en toe vocht uit mijn oor lijkt te komen, na onderzoek was er niets mis met mijn oor dat ik waarschijnlijk mijn oor niet had goed had afgedroogd, daar natuurlijk mee aan de slag gegaan, maar ook met droge oren heb ik af en toe last van vocht uit mijn oren.
Toen de pijn zo erg was dat ik heb liggen huilen, gillen van de pijn dat deze huisarts mij toen de pijn zo hevig was mij meteen doorstuurde naar de neuroloog, waar ik ook helaas bekend sta, wie al regelmatig MRI opnames maken van mijn wervelkolom en ook hersenen, omdat ik sinds een paar jaar een beetje uit elkaar begin te vallen...
En dat ik bij elke klacht of aandoening zeg ik dit is de ergste pijn die ik heb gehad, maar tot op heden is de aangezichtspijn De Ergste Pijn die ik heb mogen meemaken in mijn leven.
Wat zou het fijn zijn als in ieder geval de zorgverleners meer met elkaar gaan samenwerken.
Dat er zo weinig informatie over is en ook dat artsen nog regelmatig de diagnose missen, tandartsen die gezonde tanden en kiezen eruit halen, die wortelbehandelingen uitvoeren welke onnodig waren.
Terwijl de Nervus Trigeminus al ver in de vorige eeuw beschreven stond, dat er ook in die tijd mensen last hadden van aangezichtspijn, maar ja het gaat om te weinig mensen die het jaarlijks krijgen en dan is het vaak niet interessant, wordt er niet genoeg geld opgehaald voor onderzoek, te weinig mensen die voor onderzoek in aanmerking komen en ga zo maar door.
En ondertussen lijden er dagelijks toch nog genoeg mensen eraan, dat deze geen zin meer hebben in het leven en zichzelf van het leven beroven omdat de pijn zo onaangenaam is dat ze geen uitweg meer vinden...
Ik moet zeggen het is dat mijn tandarts mij meteen heeft doorverwezen naar een endodontoloog wie ook niets kon vinden. Waarschijnlijk omdat de tandarts met zwangerschapsverlof ging...
En helaas moet ik zeggen dat deze zorgverleners geen ervaring hebben of nu kan ik zeggen hadden op gebied van aangezichtspijn, de tandarts en de mondhygiëniste ga ik klinische hun kennis bij uitbreiden terwijl ik bij hun in de behandelstoel lig. 😅😅
Bij de huisarts waar ik regelmatig een verslag doe over mijn wel en wee zodat deze nog een vinger aan de pols kan houden, die had al in mijn oren moeten kijken of er niets aan de hand was met mijn oren omdat ik het idee had en heb dat er af en toe vocht uit mijn oor lijkt te komen, na onderzoek was er niets mis met mijn oor dat ik waarschijnlijk mijn oor niet had goed had afgedroogd, daar natuurlijk mee aan de slag gegaan, maar ook met droge oren heb ik af en toe last van vocht uit mijn oren.
Toen de pijn zo erg was dat ik heb liggen huilen, gillen van de pijn dat deze huisarts mij toen de pijn zo hevig was mij meteen doorstuurde naar de neuroloog, waar ik ook helaas bekend sta, wie al regelmatig MRI opnames maken van mijn wervelkolom en ook hersenen, omdat ik sinds een paar jaar een beetje uit elkaar begin te vallen...
En dat ik bij elke klacht of aandoening zeg ik dit is de ergste pijn die ik heb gehad, maar tot op heden is de aangezichtspijn De Ergste Pijn die ik heb mogen meemaken in mijn leven.
Wat zou het fijn zijn als in ieder geval de zorgverleners meer met elkaar gaan samenwerken.
Mijn hoofd naar voren buigen is pijntoename en Negeer ergotherapie
Volgens de ergotherapeut, kon ik mijn nek gewoon bewegen, alle kanten opdraaien en kon ik makkelijk mijn nek vooroverbuigen.
Helaas wilde de ergotherapeut niet van mij aannemen, dat ik nog steeds pijn had, in de revalidatiezorg is maar 1 denkwijze, u bent geopereerd dan is de oorzaak weggehaald en mag u niet meer klagen.
Oftewel je krijgt een stempel;
Of deze was ook "leuk" vakantiefoto`s bekijken van collega`s dit gebeurde onder behandeltijd van de patiënt, wie keurig op tijd was en in de wachtkamer zat te wachten.
In het bedrijfsleven worden niet van die onnodige cursussen gevolgd en als het zo was dan hadden deze cursussen niet door de werkgever betaald geworden en/of onder werktijd gevolgd gaan worden, maar ja "sommige" zorgverleners zijn maar mensen en lijken soms wel een beetje op ambtenaren
/gemeente Heemskerk betaalden 4 ton voor spirituele fopcursussen ambtenaren
Terug naar mij klacht/ kwaal/ aandoening als ik vooroverbuig dan krijg ik last van toenemende pijn klachten in mijn hoofd.
En heb ik hierdoor toch besloten dat ik negeer de adviezen van de ergotherapeut, eigenlijk moet ik zeggen dat het automatische gaat dat je het op een andere manier probeert uit te voeren.
Blijft toch lastig als je een blender met een net vers geblende smoothiekan met inhoud op de grond laat vallen en alle pulp ligt over de gehele keukenvloer en kastjes en je bent alleen thuis dan heb je geen keus dan het op te ruimen en voorover te buigen.
Als ik te ver draai met mijn nek hoor je krak en voel ik vanuit onderin me nek een elektrische slangetje/wokkeltje binnenin mijn omhoog gaan. Met meestal daarna pijn in me nek.
Wat me doet denken aan de revalidatie arts, die aan mij vroeg waar ik pijn had?
Nou me nek zeg ik, toen had ik nog geen aangezichtspijn, waarop de revalidatie arts honend zegt dat wisten we al!!!
Dan voel je niet erg serieus genomen, een paar weken daarna kreeg ik een MRI en was mijn pijn wel aantonend aanwezig! Helaas geen excuus vanuit de zorg maar ik werd op straat gezet met u bent nog niet uitbehandeld!
Helaas wilde de ergotherapeut niet van mij aannemen, dat ik nog steeds pijn had, in de revalidatiezorg is maar 1 denkwijze, u bent geopereerd dan is de oorzaak weggehaald en mag u niet meer klagen.
Oftewel je krijgt een stempel;
- De Pijn Zit Tussen Uw oren!
- U bent een aansteller!
Of deze was ook "leuk" vakantiefoto`s bekijken van collega`s dit gebeurde onder behandeltijd van de patiënt, wie keurig op tijd was en in de wachtkamer zat te wachten.
In het bedrijfsleven worden niet van die onnodige cursussen gevolgd en als het zo was dan hadden deze cursussen niet door de werkgever betaald geworden en/of onder werktijd gevolgd gaan worden, maar ja "sommige" zorgverleners zijn maar mensen en lijken soms wel een beetje op ambtenaren
/gemeente Heemskerk betaalden 4 ton voor spirituele fopcursussen ambtenaren
Terug naar mij klacht/ kwaal/ aandoening als ik vooroverbuig dan krijg ik last van toenemende pijn klachten in mijn hoofd.
En heb ik hierdoor toch besloten dat ik negeer de adviezen van de ergotherapeut, eigenlijk moet ik zeggen dat het automatische gaat dat je het op een andere manier probeert uit te voeren.
Blijft toch lastig als je een blender met een net vers geblende smoothiekan met inhoud op de grond laat vallen en alle pulp ligt over de gehele keukenvloer en kastjes en je bent alleen thuis dan heb je geen keus dan het op te ruimen en voorover te buigen.
Als ik te ver draai met mijn nek hoor je krak en voel ik vanuit onderin me nek een elektrische slangetje/wokkeltje binnenin mijn omhoog gaan. Met meestal daarna pijn in me nek.
Wat me doet denken aan de revalidatie arts, die aan mij vroeg waar ik pijn had?
Nou me nek zeg ik, toen had ik nog geen aangezichtspijn, waarop de revalidatie arts honend zegt dat wisten we al!!!
Dan voel je niet erg serieus genomen, een paar weken daarna kreeg ik een MRI en was mijn pijn wel aantonend aanwezig! Helaas geen excuus vanuit de zorg maar ik werd op straat gezet met u bent nog niet uitbehandeld!
maandag 12 december 2016
Pijntoename en weer tandenpoetsneiging
Eergisteren kreeg ik opeens weer last van brandende voeten en nog steeds heb ik oververhitte voeten, deze heb ik toch al een tijdje niet zo heftig gehad en kan ik niets aan mijn voeten verdragen en loop ik midden in de winter op blote voeten tenminste ik kan de grond niet verdragen aan mijn voetzolen en loop ik op slippers in plaats van sloffen.
En als ik naar buiten toega worden me voeten weer ijskoud. #om gek van te worden van je eigen lichaam!
Gisteravond weer eens een pijnaanval gekregen en had ik weer eens en pijnbeleving welke ik een 8 geef, na de avondmaaltijd begon mijn middenoor mij te laten weten van zijn bestaan door een zeurende pijn te geven, het zeuren werd vervelend tot niet meer leuk, de wokkel vanuit mijn middenoor naar boven was ook weer volop bezig om laat ik maar zeggen om mij te vermaken, als ik een pijnaanval doorsta krijg ik tanden poets neigingen en moet ik mijn tandenpoetsen met een elektrische tandenborstel, dit geeft bij even verlichting zolang ik tanden poets, daarna komt het pijnfeest weer, de scheermessen die mijn onder en bovenkaak aan het leeg schrapen zijn, mijn tong lijkt wel door de helft gesplitst in tweeën, de linkerhelft doet zeer en de rechterhelft totaal geen last van, wat ook weer moeite geeft met verstaanbaar praten, ademhalen lijkt wel pijntoename te geven.
Stijfheid toename, in mijn linkerwang en welke voor mijn gevoel erbij hangt , dat ik het gevoel heb dat er een tandarts verdoving inzit die niet helemaal goed werkt, mijn linker neusvleugel die wel verdoofd lijkt te zijn, ik zelf vind dat mijn linker mondhoek is gaan hangen.
Medicatie, ik ben weer een paar weken aan de Carbamazine en het lijkt wel dat deze niet meer goed zijn werking doen, wat ik toch wel erg zorgelijk vindt.
De neuroloog gaf aan dat ik nog lang niet aan de maximum zat met betrekking tot de Carbamazine, maar ik ben zo ontzettend moe, of het van de Carbamazine komt of continu kleine pijnaanvallen in mijn hoofd, ik was al moe van mijn andere klachten maar nadat ik een uur ben opgestaan ben ik stuk en dan moet eigenlijk nog je dag beginnen.
En moet ik denken aan de pijnrevalidatie, DOORGAAN met je leven, Pijn heb je toch wel. 😫😫😫😫😪😫😢😠😞👵😢😢😢😪😪😶
En als ik naar buiten toega worden me voeten weer ijskoud. #om gek van te worden van je eigen lichaam!
Gisteravond weer eens een pijnaanval gekregen en had ik weer eens en pijnbeleving welke ik een 8 geef, na de avondmaaltijd begon mijn middenoor mij te laten weten van zijn bestaan door een zeurende pijn te geven, het zeuren werd vervelend tot niet meer leuk, de wokkel vanuit mijn middenoor naar boven was ook weer volop bezig om laat ik maar zeggen om mij te vermaken, als ik een pijnaanval doorsta krijg ik tanden poets neigingen en moet ik mijn tandenpoetsen met een elektrische tandenborstel, dit geeft bij even verlichting zolang ik tanden poets, daarna komt het pijnfeest weer, de scheermessen die mijn onder en bovenkaak aan het leeg schrapen zijn, mijn tong lijkt wel door de helft gesplitst in tweeën, de linkerhelft doet zeer en de rechterhelft totaal geen last van, wat ook weer moeite geeft met verstaanbaar praten, ademhalen lijkt wel pijntoename te geven.
Stijfheid toename, in mijn linkerwang en welke voor mijn gevoel erbij hangt , dat ik het gevoel heb dat er een tandarts verdoving inzit die niet helemaal goed werkt, mijn linker neusvleugel die wel verdoofd lijkt te zijn, ik zelf vind dat mijn linker mondhoek is gaan hangen.
Medicatie, ik ben weer een paar weken aan de Carbamazine en het lijkt wel dat deze niet meer goed zijn werking doen, wat ik toch wel erg zorgelijk vindt.
De neuroloog gaf aan dat ik nog lang niet aan de maximum zat met betrekking tot de Carbamazine, maar ik ben zo ontzettend moe, of het van de Carbamazine komt of continu kleine pijnaanvallen in mijn hoofd, ik was al moe van mijn andere klachten maar nadat ik een uur ben opgestaan ben ik stuk en dan moet eigenlijk nog je dag beginnen.
En moet ik denken aan de pijnrevalidatie, DOORGAAN met je leven, Pijn heb je toch wel. 😫😫😫😫😪😫😢😠😞👵😢😢😢😪😪😶
donderdag 8 december 2016
Op en downs en verschrikkelijk moe.
Het voornemen om regelmatig te gaan bloggen, blijkt best een zware uitdaging te zijn, niet dat er niets te schrijven valt, ondanks mijn beperkte bestaan is meer dan genoeg om te schrijven, maar de energie ontbreekt me aan alle kanten.
Even mee boodschappen doen en ik ben uitgeteld.
De carbamazepine lijkt redelijk te werken maar ik heb nog wel dagelijks aanvallen met een pijncijfer van max een 7, deze zijn beter te handelen dan de pijnaanvallen met een tien, maar mijn kwaliteit van leven heb ik onlangs een cijfer 3 gegeven, toen iemand dat vroeg. Als ik daar over nadenk is het in en in verdrietig.
De vrieskou heeft wel impact op de pijnaanvallen en de pijnscore en ik voel me eigenlijk een beetje opgesloten daardoor, naar buiten gaan en daardoor meer pijn moeten doorstaan of binnen zitten met een lager pijncijfer, ben benieuwd wat ze bij revalidatie daarop zeggen, gewoon doorgaan waarschijnlijk, empathische vermogen hebben de meeste niet.
Even mee boodschappen doen en ik ben uitgeteld.
De carbamazepine lijkt redelijk te werken maar ik heb nog wel dagelijks aanvallen met een pijncijfer van max een 7, deze zijn beter te handelen dan de pijnaanvallen met een tien, maar mijn kwaliteit van leven heb ik onlangs een cijfer 3 gegeven, toen iemand dat vroeg. Als ik daar over nadenk is het in en in verdrietig.
De vrieskou heeft wel impact op de pijnaanvallen en de pijnscore en ik voel me eigenlijk een beetje opgesloten daardoor, naar buiten gaan en daardoor meer pijn moeten doorstaan of binnen zitten met een lager pijncijfer, ben benieuwd wat ze bij revalidatie daarop zeggen, gewoon doorgaan waarschijnlijk, empathische vermogen hebben de meeste niet.
maandag 21 november 2016
Uitnodiging Academische ziekenhuis ontvangen voor Januari 2017
Wauw best snel, als je het niet verwacht krijg je opeens eerder een uitnodiging om op het spreekuur te verschijnen.
En nu maar hopen dat ze een oorzaak vinden, zodat er eens bij de oorzaak behandeld kan worden, in plaats van symptoombestrijding van al mijn aanwezige klachten en ik ondertussen licht geef in het donker van alle medicatie. Glow in the dark stickers zijn er niets bij...
En nu maar hopen dat ze een oorzaak vinden, zodat er eens bij de oorzaak behandeld kan worden, in plaats van symptoombestrijding van al mijn aanwezige klachten en ik ondertussen licht geef in het donker van alle medicatie. Glow in the dark stickers zijn er niets bij...
zaterdag 19 november 2016
Week overzicht
Nog steeds last heb ik, maar ik heb ook een lichtpuntje aan de horizon, ik moet ook positieve punten blijven belichten anders is het allemaal om zo weemoedig van te worden.
Vanaf maandag geen gigantische scherpe pijnaanvallen gehad, dat geeft even rust, om mijn geest en mijn lichaam weer aan te sterken. Want een pijnaanval kost mij ontzettend veel energie, zowel mentaal als fysiek, beiden vergen veel van een mens een totale uitputtingsslag van een mens.
Fysiek en mentaal; bij een aanval gebeuren er volgens mij vele processen het gevoel dat je tanden en kiezen er meerder malen dagelijks eruit worden gesneden, samen met een scherpe pijn in je middenoor en een drukkende pijn bij mijn slapen en dat soms een uur lang,meerder malen per dag.
Ontzettend zwaar is een aanval, vooral als deze lang duurt en steeds en meerdere malen per dag er zijn en deze aanval(len) steeds meer toenemen in pijnlijk scherpte welke heftiger wordt.
Dan zie ik het nut niet van mijn bestaan en het doel van mijn bestaan niet meer en bedenk ik hoe onmenselijk is het om zoveel pijn te moeten lijden, dieren mogen niet ondragelijk lijden maar mensen wel, vraag ik me dan af!
En tevens benauwen deze gedachten mij en bedenk ik me ik breek, ik kan niet meer. Hoe moet ik mijn leven zo verder lijden/ leiden.
Die enorme pijn heeft ontzettend veel invloed op mijn mentale welzijn, goed voer voor een psycholoog ben ik.
Ik ben in staat om naar een tandarts te rijden van A.UB. trek alles er maar uit, in de hoop dat het verlichting zal geven, hoogstwaarschijnlijk niet dus deze optie is niet mijn reddingsmiddel.
En dan ook nog met al mijn degenerative aandoeningen een kustgebit erbij...👵😄
Tegen de scherpe pijn in mijn oor heb ik geen oplossing...
En tegen de drukkende pijn ter hoogte van slapen heb ik ook nog geen oplossing.
Kortom ik weet het niet.
Deze week heb ik nog een licht puntje, jawel! ik heb wel liefst twee keer!
Wel liefst twee keer deze week `s nachts, ja ik weet het ik val in herhaling maar daar kan je echt blij van wakker worden als je voor vier uur kan doorgeslapen in plaats van mijn "gewone" nachtelijke rust die ik de laatste tijd ervaar, deze is helaas maximaal twee uur achter elkaar doorslapen, dan wordt ik wakker van de pijn, stijfheid of ik moet plassen en meestal wordt ik dus meerdere malen per nacht wakker en maak ik een " beveiligingsronde" dit omdat ik meestal het bed uitga of moet omdat ik stijf ben en even in beweging moet zijn en daarmee geeft het nog een doel dat je zo vaak wakker ben.☺
Zoekende naar de oorzaak die de Trigeminus zenuw irriteert.
👵👩😃
Vanaf maandag geen gigantische scherpe pijnaanvallen gehad, dat geeft even rust, om mijn geest en mijn lichaam weer aan te sterken. Want een pijnaanval kost mij ontzettend veel energie, zowel mentaal als fysiek, beiden vergen veel van een mens een totale uitputtingsslag van een mens.
Fysiek en mentaal; bij een aanval gebeuren er volgens mij vele processen het gevoel dat je tanden en kiezen er meerder malen dagelijks eruit worden gesneden, samen met een scherpe pijn in je middenoor en een drukkende pijn bij mijn slapen en dat soms een uur lang,meerder malen per dag.
Ontzettend zwaar is een aanval, vooral als deze lang duurt en steeds en meerdere malen per dag er zijn en deze aanval(len) steeds meer toenemen in pijnlijk scherpte welke heftiger wordt.
Dan zie ik het nut niet van mijn bestaan en het doel van mijn bestaan niet meer en bedenk ik hoe onmenselijk is het om zoveel pijn te moeten lijden, dieren mogen niet ondragelijk lijden maar mensen wel, vraag ik me dan af!
En tevens benauwen deze gedachten mij en bedenk ik me ik breek, ik kan niet meer. Hoe moet ik mijn leven zo verder lijden/ leiden.
Die enorme pijn heeft ontzettend veel invloed op mijn mentale welzijn, goed voer voor een psycholoog ben ik.
Ik ben in staat om naar een tandarts te rijden van A.UB. trek alles er maar uit, in de hoop dat het verlichting zal geven, hoogstwaarschijnlijk niet dus deze optie is niet mijn reddingsmiddel.
En dan ook nog met al mijn degenerative aandoeningen een kustgebit erbij...👵😄
Tegen de scherpe pijn in mijn oor heb ik geen oplossing...
En tegen de drukkende pijn ter hoogte van slapen heb ik ook nog geen oplossing.
Kortom ik weet het niet.
Deze week heb ik nog een licht puntje, jawel! ik heb wel liefst twee keer!
Wel liefst twee keer deze week `s nachts, ja ik weet het ik val in herhaling maar daar kan je echt blij van wakker worden als je voor vier uur kan doorgeslapen in plaats van mijn "gewone" nachtelijke rust die ik de laatste tijd ervaar, deze is helaas maximaal twee uur achter elkaar doorslapen, dan wordt ik wakker van de pijn, stijfheid of ik moet plassen en meestal wordt ik dus meerdere malen per nacht wakker en maak ik een " beveiligingsronde" dit omdat ik meestal het bed uitga of moet omdat ik stijf ben en even in beweging moet zijn en daarmee geeft het nog een doel dat je zo vaak wakker ben.☺
Zoekende naar de oorzaak die de Trigeminus zenuw irriteert.
👵👩😃
woensdag 16 november 2016
Carbezine lijkt aan te slaan maar dan toch niet
De scherpte lijkt af te nemen van de aangezichtspijnen, YES!!
De 10 niveau pijn, qua pijn niveau lijk ik niet meer te hebben, wat wordt je daar blij van!!!
Omdat de Carbazine bijna op is, ga ik nieuwe halen bij de apotheek, en daar vertel ik heel enthousiast en vol goede moed aan de apothekersassistent dat het lijkt of het aanslaat, de scherpte is er van af en dat maakt het toch al weer dragelijker, maar een kwaliteit van leven is er niet moet ik toegeven met nog steeds een pijnniveau 8 of 9 bij inspanning.
Nog geen twee dagen later, BAM, de pijn is terug.
Dit keer besluit ik niet nog een maand te wachten omdat ik dan een afspraak heb met de arts, meestal wacht ik het wel af, maar de pijn wordt weer ondraaglijk.
Ik bel de ziekenhuisdoktersassistent, hoera, de dokter is op vakantie. Of het kan wachten, nou liever niet ik heb een pijn, waar mijn leven van op zijn kop staat.
Geïrriteerd dat de dokter op vakantie is, als je degene nodig heb, ook artsen hebben vrije tijd nodig, het zijn ook mensen en kunnen niet altijd doorgaan.
Ze legt de vraag voor aan dienstdoende dokter en aan het eind van de middag mag ik terug bellen.
Omdat ik Lyrica al voor andere klachten slik, heeft deze besloten dat ik deze omhoog moet gooien, wat ik ook maar doe, maar waarom hebben ze de Lyrica niet meteen omhoog gedaan dan als dit het wondermiddel moet zijn, had ik er ook geen pil extra bij hoeven te krijgen. Dit vraag ik dan ook aan de assistent en, deze weet natuurlijk geen antwoord hierop te geven.
Maandag is de dokter er weer, zegt de assistent, of ik dan een afspraak wil met de dokter ja graag zeg ik en nog snel zegt zei erbij het gaat wel om een telefonische consult, prima bedenk ik, al die onnodige ritjes naar het ziekenhuis voor een 1 minuut consult kan ook wel thuis aan de telefoon.
En die avond verhoog ik de Lyrica helaas ook dit helpt niet.
In afwachting op het doktersconsult.
De 10 niveau pijn, qua pijn niveau lijk ik niet meer te hebben, wat wordt je daar blij van!!!
Omdat de Carbazine bijna op is, ga ik nieuwe halen bij de apotheek, en daar vertel ik heel enthousiast en vol goede moed aan de apothekersassistent dat het lijkt of het aanslaat, de scherpte is er van af en dat maakt het toch al weer dragelijker, maar een kwaliteit van leven is er niet moet ik toegeven met nog steeds een pijnniveau 8 of 9 bij inspanning.
Nog geen twee dagen later, BAM, de pijn is terug.
Dit keer besluit ik niet nog een maand te wachten omdat ik dan een afspraak heb met de arts, meestal wacht ik het wel af, maar de pijn wordt weer ondraaglijk.
Ik bel de ziekenhuisdoktersassistent, hoera, de dokter is op vakantie. Of het kan wachten, nou liever niet ik heb een pijn, waar mijn leven van op zijn kop staat.
Geïrriteerd dat de dokter op vakantie is, als je degene nodig heb, ook artsen hebben vrije tijd nodig, het zijn ook mensen en kunnen niet altijd doorgaan.
Ze legt de vraag voor aan dienstdoende dokter en aan het eind van de middag mag ik terug bellen.
Omdat ik Lyrica al voor andere klachten slik, heeft deze besloten dat ik deze omhoog moet gooien, wat ik ook maar doe, maar waarom hebben ze de Lyrica niet meteen omhoog gedaan dan als dit het wondermiddel moet zijn, had ik er ook geen pil extra bij hoeven te krijgen. Dit vraag ik dan ook aan de assistent en, deze weet natuurlijk geen antwoord hierop te geven.
Maandag is de dokter er weer, zegt de assistent, of ik dan een afspraak wil met de dokter ja graag zeg ik en nog snel zegt zei erbij het gaat wel om een telefonische consult, prima bedenk ik, al die onnodige ritjes naar het ziekenhuis voor een 1 minuut consult kan ook wel thuis aan de telefoon.
En die avond verhoog ik de Lyrica helaas ook dit helpt niet.
In afwachting op het doktersconsult.
maandag 14 november 2016
Helaas geen pijnvrij weekend
Mijn middenoor doet zeer en het gaat maar door, hoe graag ik dit niet wil, ik heb geen vat op deze pijn!
De scheermessen doen ook weer heel fanatiek mee.
De scheermessen doen ook weer heel fanatiek mee.
Het irriteert me deze pijn, maar ik heb ondertussen wel door dat ik irritaties moet vermijden, maar hoe??? Helaas is niet altijd alles te vermijden...
Zo ook deze irritatie.
Zo ook deze irritatie.
Gisteravond de gehele avond geslapen, de pijn aanvallen zijn dit weekend maar door en door gegaan en ik heb ondertussen geleerd dat ik mijn bed op moet gaan zoeken, om de aanval te verminderen of uit te bannen.
Meestal val ik in slaap, gelukkig want dan voel ik even geen pijn.
Als ik wakker wordt, Yes pijnvrij en dan sta ik op en ik loop naar de badkamer en BAM de pijn is terug en heel langzaam gaat mijn pijnniveau omhoog en na nog geen half uur op te geweest te zijn, keer ik weer eens gebroken, verdrietig en met PIJN terug naar mijn bed om daar doodstil te liggen om zo gauw mogelijk in slaap te vallen.
Het lijkt wel als ik met Carbamazine omhoog ga dat het de eerste week het redelijk gaat, de scherpe pijn in mijn middenoor en is dan weg en na een week, BAM, de pijn is weer terug.
Vele tranen weer gelaten, om de pijn, om wat voor kwaliteit van leven is dit.
Op diverse fora lees je mensen die er jaren en jaren mee lopen of mee in bed liggen, hoe dan vraag ik mij steeds af????
Dit is GEEN kwaliteit van leven!!!
Voor een klacht die al heel lang bekend is in de medische wereld, die bekend staat als suicide disease
is er wel heel weinig informatie over en tot mijn spijt, weten de medici over aangezichtspijn wel heel weinig over.
Voor een klacht die al heel lang bekend is in de medische wereld, die bekend staat als suicide disease
is er wel heel weinig informatie over en tot mijn spijt, weten de medici over aangezichtspijn wel heel weinig over.
zaterdag 12 november 2016
Triggerpoints
Ondertussen begin ik mijn triggerpoints te herkennen en erkennen.
Mijn triggerpoints zijn;
Mijn triggerpoints zijn;
- Te warme dranken
- Thee, warm koud of lauw
- Te koude dranken
- Te koud vloeibare voedsel. ( bv. Yoghurt)
- Te warm vloeibaar voedsel. (Soep)
- Vooroverbuigen met mijn hoofd
- Lopen
- Iemand die met zijn handen mijn wangen wil aanraken
- Praten. daarom maar bloggen😉
- Over mijn grenzen heen gaan.
- Kou van buitenlucht
- Als ik tegen een aanval aanzit muziek.
- Sommige stemgeluiden
- Stemmen; schel meestal vrouwen stemmen
- Schelle honden gekef
- Licht
- Trillingen
- Rillingen van de kou
- Gebreide sjaals
- Mijn arm omhoog doen of handelingen zoals haren wassen
- TV uitzendingen met felle en snelle lichtflitsen
- Ademhalen
Tandenpoetsen met elektrische tandenborstel vindt ik tijdens een aanval heerlijk, als ik stop is het weer terug maar tijdens het poetsen is het heerlijk.
De gehele avond en nacht aanvallen gehad...
Het is weer heftig de gehele avond en nacht pijnaanvallen gehad met als epicentrum mijn oor, wat ik alleen mis is het barbiersmes wat mijn kaken aan het uitholen is.
Dat ik om 1 uur in de nacht maar weer mijn tanden ben gaan poetsen, doordat denk ik dan maar, de roterende bewegingen van de tandenborstel een soort Tens, is de pijn voor heel even weg, dus ik poets en ik poets maar door.
Dat ik om 1 uur in de nacht maar weer mijn tanden ben gaan poetsen, doordat denk ik dan maar, de roterende bewegingen van de tandenborstel een soort Tens, is de pijn voor heel even weg, dus ik poets en ik poets maar door.
Slecht geslapen om het half uur wakker geworden zodat ik maar om 5.30 uur besloot, om maar mijn bed uit gaan, om mijn partner niet wakker te maken, laat een van ons dan een goede nachtrust hebben denk ik dan maar.
Welke triggerpoints dit heeft veroorzaakt, het kan verschillende oorzaken hebben dit keer
- Het weer momenteel vrieskou, regen en wind
- Emotioneel even in een dip, druk bezig met verwerking
- Omdat het goed ging, koude pudding gegeten
- Irritatie / stress
vrijdag 11 november 2016
Pijn toename, pijn niveau 10 ++++++++++++++
Mijn pijn neemt alsmaar toe, mijn epicentrum van de pijn is mijn middenoor en of binnenoor, een scherpe pijn voel ik daar, ik druk er dan ook de gehele tijd met mijn vinger er tegenaan, maar het helpt niet, helaas...
Tegelijkertijd heb ik het gevoel dat er een barbiersmes, mijn onderkaak en bovenkaak met het snijvlak aan het bewerken is.. Het voelt als uithollen/ wegsnijden van mijn kaak.
Wat een ongelooflijke scherpe pijn!!!
Dat ik met het barbiersmes wordt bewerkt, dat ik wordt uitgehold met een mes, dat mijn kiezen en kaak worden weggesneden, kies voor kies, dat mijn kaak wordt uitgehold met een mes en dat allen zonder verdoving, ik verga van de pijn!
Vanuit mijn oor voel ik een scherp elektrische slangetje, rookachtig kringeltje effect naar boven mijn schedel in gaan.
Ik weet niet hoe ik moet zitten, liggen en of staan, ik verga van ellende, bewegen dit helpt ook niet, helaas werken de bestaande klachten die ik al heb, hierbij ook niet mee, bij het zoeken van een verlichtende houding.
De gehele dag gaat het door, ik slaap maximaal een half uur en dan wordt weer wakker met weer die knallende pijn, het gaat maar niet weg, weer zoekende om een verlichtende houding te vinden, en tijdens een aanval die gemiddeld een uur duurt bij mij en dan weer heel even niet en dan komt het weer terug, Laat het ophouden schreeuw ik uit!
Dit is wel de ergste pijn die ik ooit heb mogen meemaken.
Ik ben aan het overleven.
Ik voel me net een hoogspanningsmast, het gaat maar door, dan weer voel ik me hoofd en dan zijn het wel mijn armen of mijn benen, ik heb het gevoel dat je een smartphone makkelijk bij mij kan opladen. Zoveel snelle elektrische flitsen voel ik door mijn armen heen gaan richting de toppen van mijn vingers. Met alle flitsen die ik overal doorheen voel gaan moet je makkelijk power krijgen om je smartphone op te laden ;-)).
Maar ook dat mijn kies eruit gesneden wordt en keer op keer is het een andere kies, kleine scherpe sneetjes voel ik dan, het is gelukkig niet echt en zitten al mijn kiezen en er nog steeds allemaal in.
Het gaat met snelle flitsen constant door, naar mijn bovenkaak en naar onderkaak dan weer naar boven en dan weer naar beneden en met als epicentrum mijn oor..
Mijn tong die door de helft lijkt gesplitst, de linkerkant doet zeer en voelt krom aan, terwijl de andere zijde weer normaal voelt. Het praten gaat hierdoor moeilijker. Mijn onderkaak waar ik al weinig aan voelde na de operatie en de kriebels, de beestjes die ik in mijn onder en bovenkaak voel bestaan ook nog steeds
Ik gil, ik jank, ik weet het niet meer waar ik het zoeken moet, ik heb nog nooit zo'n pijn gehad, ik dacht dat ik wel iets gewend was qua pijn, maar ondertussen blijkbaar van maar niet!
En tijdens een aanval bedenk ik me wat voor kwaliteit van leven heb ik nu nog!
Neen, bovenstaand is geen fictie en het is geen nachtmerrie, het is mijn waarheid, non-fictie.
Ik ben aan het overleven en heb even lekker alles van me af geschreven.
maandag 7 november 2016
Neuroloog uitslag MRI
Toch wel weer een spannende dag de uitslag van de MRI, hoewel wij het vermoeden hebben dat er niets te zien is op de MRI, is en blijft het toch wel weer spannend elke keer, ook omdat er een paar jaar geleden tijdens een top to down (hoofd en gehele wervelkolom) op de MRI witte vlekken zijn gesignaleerd bij mijn hersenen, die de artsen mij moesten melden, maar het hoeft niks te betekenen, kon ook zeg maar ouderdoms-slijtage zijn. Waarop ik zoiets had hallo ik ben nog maar 40 jaar...
Bij de neuroloog loopt hij iets uit, dit wordt voor het eerst netjes medegedeeld door een assistent, zeer verbaasd dat de assistent dit opeens doorgeven, wel zo fijn om dat te weten, prima wij wachten netjes.
De uitloop was maar een paar minuten, heb ook weleens bij een arts meer dan een uur moeten wachten zonder dat de iets zeiden over dat het spreekuur uitliep.
Op de MRI was in eerste instantie niets bijzonders te vinden, hij gaat me wel doorsturen maar dan naar een ander academische ziekenhuis die in ander specialiteiten zijn gespecialiseerd, dit is ook mijn voorkeursziekenhuis dus prima, stuur mij maar door echter de wachttijden kunnen in dit ziekenhuis vrij lang zijn, 6 maanden tot jaar heb ik wel vernomen.
Met welke vraagstelling of doel ik eigenlijk wordt doorgestuurd naar het academische ziekenhuis weten we niet, dus het is afwachten op de oproep en het consult daar.
Want ja aangezichtspijn is maar een klacht, maar dan wil ik graag de oorzaak weten en deze aanpakken en niet nog een pilletje erbij
Bij de neuroloog loopt hij iets uit, dit wordt voor het eerst netjes medegedeeld door een assistent, zeer verbaasd dat de assistent dit opeens doorgeven, wel zo fijn om dat te weten, prima wij wachten netjes.
De uitloop was maar een paar minuten, heb ook weleens bij een arts meer dan een uur moeten wachten zonder dat de iets zeiden over dat het spreekuur uitliep.
Op de MRI was in eerste instantie niets bijzonders te vinden, hij gaat me wel doorsturen maar dan naar een ander academische ziekenhuis die in ander specialiteiten zijn gespecialiseerd, dit is ook mijn voorkeursziekenhuis dus prima, stuur mij maar door echter de wachttijden kunnen in dit ziekenhuis vrij lang zijn, 6 maanden tot jaar heb ik wel vernomen.
Met welke vraagstelling of doel ik eigenlijk wordt doorgestuurd naar het academische ziekenhuis weten we niet, dus het is afwachten op de oproep en het consult daar.
Want ja aangezichtspijn is maar een klacht, maar dan wil ik graag de oorzaak weten en deze aanpakken en niet nog een pilletje erbij
donderdag 27 oktober 2016
MRI Hersenen
Om 9 uur heb ik een afspraak voor de MRI, in de wachtkamer is het druk, er krijgen een paar dames een half uur voor het hun onderzoek van een verpleegkundige, een kan met halve liter water en een plastic bekertje in hun handen gedrukt het is zo druk dat ze ermee in handen moeten blijven zitten.
In een moeilijke houding met de waterkan, zie ik de dames moeizaam een kan met water vast houden om met een halve liter water in hun ene hand en het plastic bekertje in hun andere hand, doen zij hun best om een halve liter water op te drinken, een vrouw zie ik het tegen heug en meug het op te drinken, pff bij het zien al van die kan gevuld met water moet ik al plassen. (mijn over actieve blaas, mijn andere klacht die ik heb overgehouden)
De ander klokt het weg voor dat ik weer naar haar kijk zit er nog maar een bodempje in...
Ik wordt geroepen, ik mag me in het kleedhokje me ontdaan van mijn schoenen en andere kledingstukken met metaal erin verwerkt, anders schijn je tegen de wand van de mri aangetrokken te worden, die als een magneet fungeert, vreemde situatie lijkt mij als dat zou gebeuren, ik tegen de wand van de MRI met mijn haren alle kanten op 😆.
Ik zie dezelfde radioloog die ik al bij eerdere MRI`s heb gehad en was er dit keer weer.
En ik lig weer in het gebonk, mijn epicentrum oftewel mijn middenoor begint steeds scherper van pijn te worden, begint na een tijdje ook mijn armen op te spelen, ondertussen heb ik ook nog een kleine spasme onderbreking van mijn gehele lichaam, ik kan dus wel heel goed stil liggen, wat is dit een zware opgave, voor een gezond persoon die gaan vrolijk een MRI in en weer uit, hebben geen last van stroomstoten door je arm heen, zodat je anders wil gaan liggen, krijgen geen pijntoename van het gebonk van de MRI.
Na een tijd kwam de radioloog om bij mij contrastvloeistof in te spuiten, ik voelde alleen een prik en voor der rest niet, na een tijdje kwam de mannelijke radioloog terug en ik mocht uit de MRI, fijn is dat, dat gebonk was ook niet erg prettig, pff ik wordt gek van mezelf, bij alles heb ik pijntoename.
In mijn arm zit nog een buis van de contrastvloeistof en ik kijk de medewerker aan en vraag of hij nog de buis eruit wil halen, en hij maakt een grapje dat ik zo naar huis kan en of ik mee wil lopen, bij een soort pantry wordt de buis of hoe de radioloog het noemt een naald en ik kijk erna en denk voor mij een buis voor jouw een naald en hij legt me uit dat er binnenin nog een dunne naald zit wie in je ader gaat, ik kijk erna maar eigenlijk zie ik helemaal niets een waas heb geen bril op!
Ondertussen zie op een afstand beeldschermen met afbeeldingen van iemand, ik kijk ernaar en het zou goed mogelijk ik zijn, maar ik zie het niet mezelf erin terug heb natuurlijk geen bril op, ook probeer ik altijd het gedrag van de radioloog te bepalen hoe ernstig het is wat zij zien, maar deze mensen kunnen over het algemeen zou aan de pokertafel aanschuiven ik zie nooit iets aan hun,ze laten nooit iets los.
En wordt eerst de uitslag met de behandeldarts besproken om een oordeel te vormen.
Nu is afwachten op de uitslag bij de Neuroloog.
In een moeilijke houding met de waterkan, zie ik de dames moeizaam een kan met water vast houden om met een halve liter water in hun ene hand en het plastic bekertje in hun andere hand, doen zij hun best om een halve liter water op te drinken, een vrouw zie ik het tegen heug en meug het op te drinken, pff bij het zien al van die kan gevuld met water moet ik al plassen. (mijn over actieve blaas, mijn andere klacht die ik heb overgehouden)
De ander klokt het weg voor dat ik weer naar haar kijk zit er nog maar een bodempje in...
Ik wordt geroepen, ik mag me in het kleedhokje me ontdaan van mijn schoenen en andere kledingstukken met metaal erin verwerkt, anders schijn je tegen de wand van de mri aangetrokken te worden, die als een magneet fungeert, vreemde situatie lijkt mij als dat zou gebeuren, ik tegen de wand van de MRI met mijn haren alle kanten op 😆.
Ik zie dezelfde radioloog die ik al bij eerdere MRI`s heb gehad en was er dit keer weer.
En ik lig weer in het gebonk, mijn epicentrum oftewel mijn middenoor begint steeds scherper van pijn te worden, begint na een tijdje ook mijn armen op te spelen, ondertussen heb ik ook nog een kleine spasme onderbreking van mijn gehele lichaam, ik kan dus wel heel goed stil liggen, wat is dit een zware opgave, voor een gezond persoon die gaan vrolijk een MRI in en weer uit, hebben geen last van stroomstoten door je arm heen, zodat je anders wil gaan liggen, krijgen geen pijntoename van het gebonk van de MRI.
Na een tijd kwam de radioloog om bij mij contrastvloeistof in te spuiten, ik voelde alleen een prik en voor der rest niet, na een tijdje kwam de mannelijke radioloog terug en ik mocht uit de MRI, fijn is dat, dat gebonk was ook niet erg prettig, pff ik wordt gek van mezelf, bij alles heb ik pijntoename.
In mijn arm zit nog een buis van de contrastvloeistof en ik kijk de medewerker aan en vraag of hij nog de buis eruit wil halen, en hij maakt een grapje dat ik zo naar huis kan en of ik mee wil lopen, bij een soort pantry wordt de buis of hoe de radioloog het noemt een naald en ik kijk erna en denk voor mij een buis voor jouw een naald en hij legt me uit dat er binnenin nog een dunne naald zit wie in je ader gaat, ik kijk erna maar eigenlijk zie ik helemaal niets een waas heb geen bril op!
Ondertussen zie op een afstand beeldschermen met afbeeldingen van iemand, ik kijk ernaar en het zou goed mogelijk ik zijn, maar ik zie het niet mezelf erin terug heb natuurlijk geen bril op, ook probeer ik altijd het gedrag van de radioloog te bepalen hoe ernstig het is wat zij zien, maar deze mensen kunnen over het algemeen zou aan de pokertafel aanschuiven ik zie nooit iets aan hun,ze laten nooit iets los.
En wordt eerst de uitslag met de behandeldarts besproken om een oordeel te vormen.
Nu is afwachten op de uitslag bij de Neuroloog.
maandag 24 oktober 2016
Telefonische consult Neuro
Vandaag wordt ik gebeld om 14.00 uur door de Neuroloog, tenminste dat hoop ik.
Het is 10.00 ik wordt gebeld door een onbekend telefoonnummer, het is de neuroloog, of het uitkomt ja mij wel. geen probleem, fijn dat het eerder is
Hij legt mij nogmaals uit hoe de werking is van de Carbamazepine, dat is de zoveelste keer en ik voel me een idioot ofzo, moet ik er wat van zeggen, moet ik het beleefd aanhoren, maar bedenk me ook dat je niet alles kan onthouden en hoor het nogmaals aan.
De Neuroloog vraagt aan mij of ik misselijk ben geweest, nee niet misselijk geweest. En ik mag de Carbamazepine omhoog doen.
Tevens geeft hij mij de bloeduitslagen door;
Geen ziekte van Lyme en geen Syfilis, pff hier blij mee, maar ook weer niet in ieder geval geen geslachtsziekte die je van iedereen kan oplopen en daar je niet voor preventief kan beschermen wat ik erover zo snel heb gelezen, maar toch ook weer heel vervelend want dan was er een wetenschappelijk onderbouwde oorzaak en konden ze gericht gaan behandelen.
De neuroloog gaf ook aan als de MRI geen oorzaak gaf, dan wilde hij me doorsturen naar een acedemische ziekenhuis. Ow dacht ik, eerst maar afwachten.
Nu afwachten op de uitslag van de MRI
Het is 10.00 ik wordt gebeld door een onbekend telefoonnummer, het is de neuroloog, of het uitkomt ja mij wel. geen probleem, fijn dat het eerder is
Hij legt mij nogmaals uit hoe de werking is van de Carbamazepine, dat is de zoveelste keer en ik voel me een idioot ofzo, moet ik er wat van zeggen, moet ik het beleefd aanhoren, maar bedenk me ook dat je niet alles kan onthouden en hoor het nogmaals aan.
De Neuroloog vraagt aan mij of ik misselijk ben geweest, nee niet misselijk geweest. En ik mag de Carbamazepine omhoog doen.
Tevens geeft hij mij de bloeduitslagen door;
Geen ziekte van Lyme en geen Syfilis, pff hier blij mee, maar ook weer niet in ieder geval geen geslachtsziekte die je van iedereen kan oplopen en daar je niet voor preventief kan beschermen wat ik erover zo snel heb gelezen, maar toch ook weer heel vervelend want dan was er een wetenschappelijk onderbouwde oorzaak en konden ze gericht gaan behandelen.
De neuroloog gaf ook aan als de MRI geen oorzaak gaf, dan wilde hij me doorsturen naar een acedemische ziekenhuis. Ow dacht ik, eerst maar afwachten.
Nu afwachten op de uitslag van de MRI
donderdag 13 oktober 2016
Carbezine lijkt aan te slaan maar dan toch niet
De scherpte lijkt af te nemen van de aangezichtspijnen, YES!!
De 10 niveau pijn, qua pijn niveau lijk ik niet meer te hebben, wat wordt je daar blij van!!!
Omdat de Carbazine bijna op is, ga ik nieuwe halen bij de apotheek, en daar vertel ik aan de apothekersassistent dat het lijkt of het aanslaat, de scherpte is er van af en dat maakt het toch al weer dragelijker, maar een kwaliteit van leven is er niet moet ik toegeven met nog steeds een pijnniveau 8 of 9 bij inspanning.
Nog geen twee dagen later, BAM, de pijn is terug.
Dit keer besluit ik niet nog een maand te wachten omdat ik dan een afspraak heb met de arts, meestal wacht ik het wel af, maar de pijn wordt weer ondraaglijk.
Ik bel de ziekenhuisdoktersassistent, hoera, de dokter is op vakantie. Of het kan wachten, nou liever niet ik heb een pijn, waar mijn leven van op zijn kop staat.
Geïrriteerd dat de dokter op vakantie is, als je degene nodig heb, ook artsen hebben vrije tijd nodig, het zijn ook mensen en kunnen niet altijd doorgaan.
Ze legt de vraag voor aan dienstdoende dokter en aan het eind van de middag mag ik terug bellen.
Omdat ik Lyrica al voor andere klachten slik, heeft deze besloten dat ik deze omhoog moet gooien, wat ik ook maar doe, maar waarom hebben ze de Lyrica niet meteen omhoog gedaan dan als dit het wondermiddel moet zijn, had ik er ook geen pil extra bij hoeven te krijgen. Dit vraag ik dan ook aan de assistent en, deze weet natuurlijk geen antwoord hierop te geven.
Maandag is de dokter er weer, zegt de assistent, of ik dan een afspraak wil met de dokter ja graag zeg ik en nog snel zegt zei erbij het gaat wel om een telefonische consult, prima bedenk ik, al die onnodige ritjes naar het ziekenhuis voor een 1 minuut consult kan ook wel thuis aan de telefoon.
En die avond verhoog ik de Lyrica helaas ook dit helpt niet.
In afwachting op het tdoktersconsult.
De 10 niveau pijn, qua pijn niveau lijk ik niet meer te hebben, wat wordt je daar blij van!!!
Omdat de Carbazine bijna op is, ga ik nieuwe halen bij de apotheek, en daar vertel ik aan de apothekersassistent dat het lijkt of het aanslaat, de scherpte is er van af en dat maakt het toch al weer dragelijker, maar een kwaliteit van leven is er niet moet ik toegeven met nog steeds een pijnniveau 8 of 9 bij inspanning.
Nog geen twee dagen later, BAM, de pijn is terug.
Dit keer besluit ik niet nog een maand te wachten omdat ik dan een afspraak heb met de arts, meestal wacht ik het wel af, maar de pijn wordt weer ondraaglijk.
Ik bel de ziekenhuisdoktersassistent, hoera, de dokter is op vakantie. Of het kan wachten, nou liever niet ik heb een pijn, waar mijn leven van op zijn kop staat.
Geïrriteerd dat de dokter op vakantie is, als je degene nodig heb, ook artsen hebben vrije tijd nodig, het zijn ook mensen en kunnen niet altijd doorgaan.
Ze legt de vraag voor aan dienstdoende dokter en aan het eind van de middag mag ik terug bellen.
Omdat ik Lyrica al voor andere klachten slik, heeft deze besloten dat ik deze omhoog moet gooien, wat ik ook maar doe, maar waarom hebben ze de Lyrica niet meteen omhoog gedaan dan als dit het wondermiddel moet zijn, had ik er ook geen pil extra bij hoeven te krijgen. Dit vraag ik dan ook aan de assistent en, deze weet natuurlijk geen antwoord hierop te geven.
Maandag is de dokter er weer, zegt de assistent, of ik dan een afspraak wil met de dokter ja graag zeg ik en nog snel zegt zei erbij het gaat wel om een telefonische consult, prima bedenk ik, al die onnodige ritjes naar het ziekenhuis voor een 1 minuut consult kan ook wel thuis aan de telefoon.
En die avond verhoog ik de Lyrica helaas ook dit helpt niet.
In afwachting op het tdoktersconsult.
maandag 3 oktober 2016
Neuroloog
Op naar de neuroloog, toch maar Morfine ingenomen anders weet ik niet of ik het red, dus knetter stoned op naar de Neuroloog, die voor mijn gevoel, mij een beetje vaag aan zat te kijken en ik keek vaag terug in een waas van de morfine, naar de neuroloog, ik zal het wel niet goed hebben mee gekregen hebben die dag, bedenk ik me maar zo.
Want ik vindt het wel een plezierige arts, hij verteld wat hij gaat doen en waarom, zeer helder ervaren deze arts, geen wollige onbegrijpelijke medische verhaal wat ze tegen je ophangen.
Ik wordt weer helemaal onderzocht, ik krijg allerlei neurologische hamertje tik testjes, en met iets scherps onder me voet, met een wattenstaafje over mijn onderkaak waar ik al sinds de operatie geen gevoel meer in heb.
De neuroloog zet een behandelplan op papier, beter gezegd een voorlopig behandelplan is dat meestal bij mij, artsen wijken altijd weer af van het behandelplan die zij in eerste instantie tegen je vertellen, om gek van te worden als patiënt.
Ondertussen legt hij uit over de vijfde hersenzenuw en vanwege de morfine bedenk ik me zoek het later wel op bij dr. Google. Het gaat mijn ene oor in en de andere weer uit, het zal allemaal wel.
Het behandelplan is als volgt ik krijg nieuwe medicatie genaamd Carbazine, daar moet ik een spiegel van opbouwen voordat het werkt en ik start met een lichte dosering. Als het goed gaat en ik geen bijwerkingen ervaar, kan de Carbazine worden opgebouwd.
Bloed zal worden afgenomen op Syfilis en Lyme en er zal een MRI gemaakt gaan worden van mijn hersenen.
Ik sputter nog een beetje tegen dat ik nog nooit van mijn leven, een teek heb gezien.
En Syfilis wat is dat, wel eens van vernomen maar ben het echt kwijt in de spreekkamer, een SOA en ik zit de neuroloog aan te kijken onmogelijk, maar ook die gaat hij uitsluiten.
Indien noodzakelijk zal er een ruggenmergpunctie gedaan worden.
Vervolg afspraak na de MRI.
Cayenne peper
Omdat ik nog niet veel baat nog heb bij de Carbamazine, zoek ik op media, naar wat andere mensen doen en ik kom uit op o.a op cayenne peper om dat op te smeren.
Hmm oké maar hoe? bedenk ik me, ik weet dat er bij de pijnpoli, bij mensen weleens een soort peper/ paprika pleister opgeplakt wordt, maar hoe deze mensen de cayenne peper gebruiken staat er helaas nou net niet bij in dit recept, ik besluit eerst door de keukenkast heen te gaan of ik cayenne peper in huis heb en helemaal blij kom ik de cayenne peper tegen in de keukenkast.
Maar hoe smeer ik de cayenne peper op, ik besluit om te kijken of ik een neutrale crème heb om deze op te smeren te vermengen met de peper en het dan op te smeren.
Al gauw tref ik vaseline aan, neutraal volgens mij en ik besluit dan ook om deze te gebruiken.
Ondertussen schieten de scheermesjes over mijn onderkaak en bovenkaak, ik kan amper meer uit mijn ogen kijken en besluit om niet verder te zoeken naar een cayenne peper recept en doe dan ook maar wat. Moet ik toegeven.
Ik meng wat vaseline en cayenne peper en smeer het zelf gebrouwen goedje ter hoogte van mijn oor en richting mijn onder en bovenkaak, al gauw voel ik het lichtjes branden, dat lichtjes branden wordt branden en binnen een mum van tijd staat mijn huid daar in de brand, ik besluit om de cayenne brouwsel er vanaf te halen wat lastig is met die vaseline en spoel met koud water een geruime tijd, het voelt aan alsof ik een heftige huidverbranding heb opgelopen en doe van ellende maar aftersun op.
Ondertussen ben ik wel een recept voor cayenne peper zalf tegen gekomen, welke ik zelf nog niet heb gemaakt en toch een andere samenstelling heeft dan die van mij. ☺☺☺😆
http://www.aromatherapie-info.com/cayenne-zalf.html
Hmm oké maar hoe? bedenk ik me, ik weet dat er bij de pijnpoli, bij mensen weleens een soort peper/ paprika pleister opgeplakt wordt, maar hoe deze mensen de cayenne peper gebruiken staat er helaas nou net niet bij in dit recept, ik besluit eerst door de keukenkast heen te gaan of ik cayenne peper in huis heb en helemaal blij kom ik de cayenne peper tegen in de keukenkast.
Maar hoe smeer ik de cayenne peper op, ik besluit om te kijken of ik een neutrale crème heb om deze op te smeren te vermengen met de peper en het dan op te smeren.
Al gauw tref ik vaseline aan, neutraal volgens mij en ik besluit dan ook om deze te gebruiken.
Ondertussen schieten de scheermesjes over mijn onderkaak en bovenkaak, ik kan amper meer uit mijn ogen kijken en besluit om niet verder te zoeken naar een cayenne peper recept en doe dan ook maar wat. Moet ik toegeven.
Ik meng wat vaseline en cayenne peper en smeer het zelf gebrouwen goedje ter hoogte van mijn oor en richting mijn onder en bovenkaak, al gauw voel ik het lichtjes branden, dat lichtjes branden wordt branden en binnen een mum van tijd staat mijn huid daar in de brand, ik besluit om de cayenne brouwsel er vanaf te halen wat lastig is met die vaseline en spoel met koud water een geruime tijd, het voelt aan alsof ik een heftige huidverbranding heb opgelopen en doe van ellende maar aftersun op.
Ondertussen ben ik wel een recept voor cayenne peper zalf tegen gekomen, welke ik zelf nog niet heb gemaakt en toch een andere samenstelling heeft dan die van mij. ☺☺☺😆
http://www.aromatherapie-info.com/cayenne-zalf.html
zaterdag 1 oktober 2016
De Uitreiking van de Aandoeningen/ Klachten Jackpot-verdubbelaar Award!
Het gaat niet meer, ik lig gehele dagen te huilen van de pijn..
Ik weet niet meer waar ik het zoeken moet, nu doet mijn hoofd er ook nog is pijn bij.
Het wordt tijd om de huisarts een bezoekje te brengen, ik kan zo niet het weekend ingaan, ik kan niet meer, ik ben op!
Gelukkig heeft de huisarts het snel door en besluit mij om door te sturen naar de neuroloog waar ik maandags al terecht kan, om de tijd door te brengen krijg ik morfine voor geschreven.
Ik krijg van de huisarts de diagnose aangezichtspijn. Of beter gezegd de uitreiking van de aandoeningen/ klachten Jackpot-verdubbelaar Award als die er zou bestaan.
Hoeveel pijnaandoeningen kan een mens krijgen!
Wat ben ik blij met de medische hulp die ik krijg.
Ik weet niet meer waar ik het zoeken moet, nu doet mijn hoofd er ook nog is pijn bij.
Het wordt tijd om de huisarts een bezoekje te brengen, ik kan zo niet het weekend ingaan, ik kan niet meer, ik ben op!
Gelukkig heeft de huisarts het snel door en besluit mij om door te sturen naar de neuroloog waar ik maandags al terecht kan, om de tijd door te brengen krijg ik morfine voor geschreven.
Ik krijg van de huisarts de diagnose aangezichtspijn. Of beter gezegd de uitreiking van de aandoeningen/ klachten Jackpot-verdubbelaar Award als die er zou bestaan.
Hoeveel pijnaandoeningen kan een mens krijgen!
Wat ben ik blij met de medische hulp die ik krijg.
woensdag 28 september 2016
Naar de huisarts
Wat een vreselijke scherpe pijn die in mijn kaak zit en de tandarts en de endodontoloog kunnen beiden niets vinden, wat betreft mijn pijnklachten in mijn onder en bovenkaak wat het zou kunnen verklaren.
Elke keer denk ik weer dit is de ergste pijn die ik heb gehad, maar nee het blijkt toch elke keer weer erger te zijn.
Maar het kan! De pijn wordt heftiger, het is enorm in de middag vanaf 12.00 wordt het erger en erger, om 15.00 uur lig ik te huilen en te jammeren van de pijn die als maar scherper en heftiger wordt, een pijn welke met geen enkel woord te omschrijven valt
Als mijn partner belt als hij `s avonds naar huis rijdt, vraag ik hem of hij wil ophangen, de pijn is enorm en elk geluid dreunt 10000 keer door in mijn hoofd, ik kan niet eens het stemgeluid van mijn partner verdragen, bij elk woord wat hij zegt wordt de pijn heftiger en scherper met mijn middenoor die op exploderen staat voor mijn gevoel.
En de wokkel of het slangetje die rechtstreeks omhoog gaat mijn hoofd in, geeft een drukkend gevoel die steeds drukkender wordt naarmate de pijn toeneemt.Alsof je hoofd in een draaibank zit en eenzijdig wordt aangedraaid.
En de wokkel of het slangetje die rechtstreeks omhoog gaat mijn hoofd in, geeft een drukkend gevoel die steeds drukkender wordt naarmate de pijn toeneemt.Alsof je hoofd in een draaibank zit en eenzijdig wordt aangedraaid.
Het is vreselijk om aan iemand te vragen of deze de verbinding wil verbreken.
Rond 21.00 `s avonds houdt ik het niet meer uit, en gil ik het uit van de pijn, het hoeft allemaal niet meer van mij, hierop besluit mijn partner te zeggen, wordt het geen tijd voor de dokter, ik antwoord ach het zit toch allemaal tussen mijn oren de tandarts kan niets vinden dus het zal wel tussen mijn oren zitten.
Maar besluit de volgende ochtend toch de huisarts te bellen.
Maar eerst een afspraak maken met de assistent, is altijd een hele uitdaging, door de triage die zij hanteren de poortkeepers naar arts toe om de werkdruk bij hun af te nemen...
Of het niet kan wachten tot volgende week, nee liever niet, ik antwoordt dat ik lig te huilen en te gillen van de pijn, ik en mijn partner liever niet zo het weekend in willen gaan.
Met veel mokken van de huisartsassistent mag ik de volgende dag terecht.
Waar de huisarts meteen een aangezichtspijn noemt vanwege mijn voorgeschiedenis en omdat ik al chronische pijnpatiënt mag zijn heeft en de huisarts mij meteen doorverwezen naar de neuroloog en met een recept voor morfine waar ik normaal niet zo gelukkig van wordt, heb ik het nu maar aangegrepen, ik kan niet meer, mijn lichaam is moe van al het strijden tegen die vreselijke pijnen.
dinsdag 27 september 2016
Op de beroerste dag, lekkage aan de radiator een klein gaatje en de boel staat blank
Het is een mooie nazomerdag, niet zo warm als de week ervoor maar temperatuur is oké.
Maar mijn hoofd is niet om uit te houden, de stekende pijn in mijn oor, als ik een slok thee neem dan komen de scheermessen mijn gehemelte bewerken, gelukkig niet fysiek maar ik weet niet zo goed waar ik het zoeken moet van de pijn.
En bedenk ik me als de tandarts het niet kan vinden, zal het wel tussen mijn oren zitten en moet ik er maar mee zien te leven!
Ik heb de radio aangezet vanwege het gekef van de buurhonden, tja je moet wat of het gekef wat door merg en been gaat bij mij of dan maar een muziekje zonder teveel bas en geen hedendaagse electronische muziek, het liefst steek ik me hoofd in een soort helm die geluiddicht is en niet te zwaar op je hoofd, niet knelt en ga zomaar door.
Ik hoor wat suizen, ik loop alle speakers af en zet geluid harder en zachter, het suizen neemt toe.
Radio uit gezet en ik op verkenningstocht en dan zie ik het een plaswater bij een radiator.
Nee,nee, nee dacht ik, bij de meest vreselijke pijn dag heb ik lekkage en het lijkt wel steeds harder te gaan.
Omdat ik ook nog is stekeblind aan het worden ben en ik dus niet zie waar het piepkleine gaatje zit en met bakjes heen en weer aan het lopen, 1 bakje eronder en 1 bakje legen, handdoeken eronder en ik bedenk me wat heb ik een vreselijk rot leven...
En het gekef bij de buren blijft aan houden, wat een hel vooral als de buren ook nog meegaan keffen.
Hoe is mogelijk op de dag dat mijn kaak eruit wordt gesneden, mijn oor als epicentrum een scherpe pijn afgeeft, bij elke beweging het erger lijkt te worden.
Echt bedenk ik me heb ik dit en ik zit vol met zelfmedelijden.
Het lijkt steeds harder stromen, te gaan de handdoeken worden steeds natter en ik bel mijn partner, beetje hysterische bedenk ik me nu als ik dit opschrijf, hij zegt waar de hoofdkraan zit, met al mijn kracht die ik nog heb probeer ik de hoofdwaterkraanhendel om te zetten, mijn hoofd spat uit elkaar, mijn armen doen zeer vanaf mijn beiden schouders naar mijn vingertoppen elektrische stroomscheuten, tintelingen in mijn benen. De waterhendel zit natuurlijk weer is op een meest onmogelijke plek, ik moet in een meest ongemakkelijke houding naar beneden kijken, me hoofd lijkt wel te exploderen, ik ga erbij liggen hierdoor nog meer kracht verlies dan ik al heb, na veel tranen, gezucht, gejammer en gekreun krijg ik de hendel omgedraaid.
Yes bedenk ik me, ik loop naar de radiator en vol teleurstelling zie ik dat het alleen maar harder eruit stroomt, de vloer wordt steeds natter.
Gelukkig geeft hij aan dat hij naar huis komt, het is ondertussen spitstijd, helaas zal ik moet het nog even volhouden, maar ik heb wel het idee dat ik er niet meer alleen voorsta.
Zelfs radiatoren houden geen rekening met de beperking die je hebt.
Maar mijn hoofd is niet om uit te houden, de stekende pijn in mijn oor, als ik een slok thee neem dan komen de scheermessen mijn gehemelte bewerken, gelukkig niet fysiek maar ik weet niet zo goed waar ik het zoeken moet van de pijn.
En bedenk ik me als de tandarts het niet kan vinden, zal het wel tussen mijn oren zitten en moet ik er maar mee zien te leven!
Ik heb de radio aangezet vanwege het gekef van de buurhonden, tja je moet wat of het gekef wat door merg en been gaat bij mij of dan maar een muziekje zonder teveel bas en geen hedendaagse electronische muziek, het liefst steek ik me hoofd in een soort helm die geluiddicht is en niet te zwaar op je hoofd, niet knelt en ga zomaar door.
Ik hoor wat suizen, ik loop alle speakers af en zet geluid harder en zachter, het suizen neemt toe.
Radio uit gezet en ik op verkenningstocht en dan zie ik het een plaswater bij een radiator.
Nee,nee, nee dacht ik, bij de meest vreselijke pijn dag heb ik lekkage en het lijkt wel steeds harder te gaan.
Omdat ik ook nog is stekeblind aan het worden ben en ik dus niet zie waar het piepkleine gaatje zit en met bakjes heen en weer aan het lopen, 1 bakje eronder en 1 bakje legen, handdoeken eronder en ik bedenk me wat heb ik een vreselijk rot leven...
En het gekef bij de buren blijft aan houden, wat een hel vooral als de buren ook nog meegaan keffen.
Hoe is mogelijk op de dag dat mijn kaak eruit wordt gesneden, mijn oor als epicentrum een scherpe pijn afgeeft, bij elke beweging het erger lijkt te worden.
Echt bedenk ik me heb ik dit en ik zit vol met zelfmedelijden.
Het lijkt steeds harder stromen, te gaan de handdoeken worden steeds natter en ik bel mijn partner, beetje hysterische bedenk ik me nu als ik dit opschrijf, hij zegt waar de hoofdkraan zit, met al mijn kracht die ik nog heb probeer ik de hoofdwaterkraanhendel om te zetten, mijn hoofd spat uit elkaar, mijn armen doen zeer vanaf mijn beiden schouders naar mijn vingertoppen elektrische stroomscheuten, tintelingen in mijn benen. De waterhendel zit natuurlijk weer is op een meest onmogelijke plek, ik moet in een meest ongemakkelijke houding naar beneden kijken, me hoofd lijkt wel te exploderen, ik ga erbij liggen hierdoor nog meer kracht verlies dan ik al heb, na veel tranen, gezucht, gejammer en gekreun krijg ik de hendel omgedraaid.
Yes bedenk ik me, ik loop naar de radiator en vol teleurstelling zie ik dat het alleen maar harder eruit stroomt, de vloer wordt steeds natter.
Gelukkig geeft hij aan dat hij naar huis komt, het is ondertussen spitstijd, helaas zal ik moet het nog even volhouden, maar ik heb wel het idee dat ik er niet meer alleen voorsta.
Zelfs radiatoren houden geen rekening met de beperking die je hebt.
maandag 19 september 2016
Overlevingsmodus de Pijn neemt met de dag toe en ik voel me een beetje alleen ervoor staan.
Overlevingsmodus sta ik in, ondertussen wordt de pijn met de dag ondraaglijker, ik hou me groot, ik denk dat het tussen me oren zit en dat er niets aan te doen is, niet nadenkend dat er meer artsen zijn op het gebied van het hoofd.....
Waar komt deze nieuwe pijn vandaan, tandarts en endodontoloog kunnen niets vinden en migraine medicatie werkt niet en de drie dagen die bij mijn migraine aanvallen had, aan de rechterzijde die migraine aanvallen zijn bijna spontaan weg is sinds ik gediagnosticeerd was met een nekhernia, de artsen hebben toen Lyrica voorgeschreven, welke mogelijk de migraine zou kunnen doen verdwijnen, dat zou een verklaring kunnen geven waarom ik in de afgelopen vijf jaar, maximaal vier migraine aanvallen heb gehad, nou daar kan ik echt wel mee leven.
Maar dagelijkse met een continue zeurende pijn door het leven moeten gaan en daar bovenop nog eens ondraaglijke pijn aanvallen is voor mijn geen kwaliteit van leven!
Ik durf niets meer tegen mensen om me heen te zeggen over nieuwe klachten, ik ga door, ik ben na elke activiteit nog vermoeiender dan ik al was, ik voel me onbegrepen door mijn omgeving, na het revalidatietraject, ben ik nog meer vertrouwen in de zorg kwijt geraakt!
Ik voel me alleen, alleen op de wereld, ik weet me echt geen raad meer met deze pijn, ik voel me een hypochonder.
Hoe meer ik over mijn klachten vertel, hoe meer mensen ik om me heen afstoot.
Hoe meer ik mij alleen op de wereld voel.maandag 15 augustus 2016
Afspraak bij de Endodontoloog
Eindelijk de afspraak met endodontoloog!
Geïrriteerd kom ik bij de endodontoloog verdaan, maar goed dat ik de nota, die al verstuurd was voordat ik mijn jas had aangetrokken en het gebouw had verlaten, ik deze nota de volgende dag pas in mijn e-mail box aantref, wat een onbeschofte.... totaal geen empathische vermogen....
Wat een absurd te hoog bedrag moet ik voor dit consult betalen!
De endodontoloog werkt een paar uur per week bij in de tandartspraktijk waar ook mijn tandarts is gevestigd.
Bij aankomst weet de praktijkassistent opeens niet wie ik ben, vreemd anders weet ze het wel en ze werkt er al jaren en houdt ze vaak een praatje met mij. Ik kom er gelukkig niet wekelijks, maar toch.
Het begon al dat hij niet wist waarvoor ik kwam, de tandarts had mij toch verwezen, hoe kon ik anders een afspraak met de endodontoloog hebben als je alleen op verwijzing bij de endodontoloog een afspraak kan hebben.
Laatst een arts die zich niet de moeite neemt om zich voor te bereiden op een patiënt.
Laatst bij iemand uit mijn familie, waarop een arts tegen deze een hoog bejaarde familielid zegt, maar denkt u nou echt dat ik u medische dossier ga doornemen.... Daar heb ik echt geen tijd voor...
Daarna vraagt de endodontoloog aan mij of ik in de praktijk voor het eerst kwam, nou nee ik ben nooit van tandarts gewisseld, de praktijk is onlangs overgenomen en de endodontoloog zit daar 1 dag per week.
Nou daar stormde de endodontoloog weg zonder enige communicatie...
En ik lag daar in de tandarts stoel me afvragen wat te doen,
Daar lag dan of beter gezegd ik hing in de tandarts stoel en de tandartsassistente keek mij een beetje wazig aan. ook niet wetend wat ze met deze situatie aan moest.
Gelukkig kwam de endodontoloog terug en had mijn foto's bestudeerd.
Helaas kon hij niets op mijn foto zien en hij vroeg me waar ik last van had?
Raar niet een beetje laat dacht ik nog om te vragen waar ik last van heb, waar heb je op zitten bestuderen.
Toen was mijn pijn nog niet boven de 10+++ geweest en vertelde ik dat het boven en onder zit dat ik niet precies kan vertellen welke kies het is, ook hij begint weer te hameren op mijn kiezen boven en onder maar niets wijst erop dat het om een tandzenuw gaat.
Bij geen ene kies sprong ik ook deze keer een gat in de lucht.
Conclusie endodontoloog;
Hij kan niets vinden.
En dan zeg ik tegen hem, maar ik heb pijn!
Hij begint te stamelen en weet niet zo goed om te gaan met de situatie, nou ja ik zou mogelijk fysiotherapie kunnen proberen, dat is voor mij geen optie, dat is manipulatie therapie en dat wordt mij niet aangeraden.
Hij weet het niet en stamelde misschien pijnpoli.
Ook geen oplossing dacht ik als dat weer is met dexamethason, daar heb ik waarschijnlijk staar van gekregen.
Maar goed ik loop bij de pijnpoli en zal het wel vragen.
De tandartsassistente blijft mij ondertussen nog steeds wazig aankijken!
Ik besluit om weg te gaan, met deze zorgverlener kom ik niet verder, bedenk ik me.
vrijdag 12 augustus 2016
Oogarts
Op dezelfde dag dat ik bij de huisarts was geweest, had ik al een assistente van de oogarts aan de telefoon, daar was ik nog helemaal niet op voorbereid, deze snelle actie en ik hoor altijd dat het zolang duurt voordat mensen bij de oogarts terecht kunnen, en ik kan dezelfde week al.
Dezelfde week nog terecht, niet gewent aan deze snelle actie vanuit de zorg, maar helaas kan ik geen vervoer regelen en ik zal dus met de bus moeten gaan, aangezien ik al een paar jaar geen auto meer rijd, deze nog wel steeds bij mij voor de deur staat weg te roesten en niets te doen, in de hoop dat het ooit weer komt auto rijden, maar ja moet wel realistische blijven, met alle gele stickers aan medicatie ik geloof zes soorten, daarom noem ik mezelf glow in de dark, een nek die ik niet goed kan bewegen en armen die onder hoogspanning staan, is een rondje door de stad al een gehele zenuwachtige opgave en is het voor de medemens wel zo veilig dat ik de auto even laat staan.
Laatste keer zag ik bijna een fietser over het hoofd, goed afgelopen omdat degene naast me dit melde aan mij.
Na een twee bussen te hebben gepakt, oogarts zit niet in dezelfde plaats als waar ik woon en helaas geen bushalte dichtbij, heb ik een stuk moeten lopen om bij de kliniek te komen.
Als ik binnenkom en ik kijk om me heen, ben ik de jongste van de patiënten die erop dat moment zijn, ik wordt meteen geholpen, mijn huidige bril wordt gemeten, bij de balie wordt er een foto gemaakt van mij, daar zijn ze dol op tegenwoordig om een foto van de patiënt te maken.
Dan krijg ik het vervelende pufje in mijn ogen en ik mag door naar de volgende ruimte, daar wordt ik opgehaald door een waarvan ik denk een oogarts, deze stelt zich niet verder voor en is vrij nors geen uitleg wat ze gaat doen en waarom, ik bedenk me dat ik het me maar over mij heen laat komen, dan geeft ze aan dat ze me ogen gaat verdoven, verdoven denk ik waarvoor en voordat ik weet zit ik in de wachtkamer om de verdoving in te laten werken, in de wachtkamer komen mensen uit andere behandelkamers deze hebben allemaal dezelfde uitslag; staar en naar de opticien voor een nieuwe bril.
Na een paar minuten wordt ik weer opgehaald uit de wachtkamer en mag weer plaatsnemen, de onderzoeken zonder enige communicatie gaat weer verder.
Dan gaat ze weg en een paar minuten later komt de oogarts, die zich voorstelde als de Oogarts en wie ook niet erg spraakzaam was, deze kijkt even in mijn ogen en zegt dan staar en oog-migraine en loopt weer weg een deur door, ik stamel ik ben 43 is dat normaal?
In de deuropening krijg ik dan het antwoord, over vijf jaar terugkomen voor een behandeling en weg is ze en ik krijg nog een brilrecept mee van de dame die de onderzoeken deed bij mij en ik sta weer buiten, nou lekker dan oog-migraine wat is dat? Staar nu al en wat is dat eigenlijk, je hoort het wel maar op mijn leeftijd was ik daar niet mee bezig.
woensdag 10 augustus 2016
Gezicht aanraking
Ter begroeting, wil iemand als liefkozing mijn gezicht aanraken, terwijl degene haar handen op mijn gezicht wil leggen voel ik een vreemde sensatie, mijn wangen lijken wel te knetteren alsof je knetterkauwgom aan het eten ben, het het is een heel vervelend gevoel en op het moment dat ze haar handen echt op mijn gezicht legt heb ik het gevoel dat de vonken ervan af spatten, op dat moment weet ik niet zo goed wat me overkomt en trek misschien wel onbeleefd mijn gezicht terug.
dinsdag 9 augustus 2016
Bilaconsult Huisarts
Mijn "Bilaconsult" met de huisarts noem ik het maar mijn gesprek onder vier ogen met de huisarts (meestal zit je bij de huisarts onder vier ogen),
Dit consult gaat meer over mijn algemene wel en wee, welke om de zoveel tijd wordt gehouden, dit om een vinger aan de pols te houden. Dit is niet verplicht maar wel zo prettig af en toe.
Het gaat o.a. over;
Hoe het met mijn thuissituatie is, of er bijzondere zaken in de thuissituatie zich afspelen.
Bij welke artsen ik ben geweest, welke onderzoeken ik heb gehad en de uitkomsten daarvan, ik mopper wat over de zorg en je zou denken wat een onzin maar tot op heden is er altijd wel iets op mijn gezondheidsvlak waardoor ik wat te vertellen heb.
Dit "bilaconsult" welke voordelen heeft de huisarts kan sneller inspelen indien er signalen zijn.
In dit bilaconsult mopper ik over mijn zicht dat ik niets meer zie door mijn bril die ik januari 2015 heb aangeschaft en die bril was ik van normale gezonde ogen om het zo uit te drukken naar +5 gegaan, zonder bril zie ik niets meer.
De huisarts besluit mij door te sturen naar de oogarts.
Pff bedenk ik me, nu weer naar de oogarts, ik heb bijna alle afdelingen nu wel gehad zou je denken, ik durf het bijna niet te zeggen tegen de mensen om me heen, weer naar een andere zorgverlener toe, weer iets.
Dit consult gaat meer over mijn algemene wel en wee, welke om de zoveel tijd wordt gehouden, dit om een vinger aan de pols te houden. Dit is niet verplicht maar wel zo prettig af en toe.
Het gaat o.a. over;
Hoe het met mijn thuissituatie is, of er bijzondere zaken in de thuissituatie zich afspelen.
Bij welke artsen ik ben geweest, welke onderzoeken ik heb gehad en de uitkomsten daarvan, ik mopper wat over de zorg en je zou denken wat een onzin maar tot op heden is er altijd wel iets op mijn gezondheidsvlak waardoor ik wat te vertellen heb.
Dit "bilaconsult" welke voordelen heeft de huisarts kan sneller inspelen indien er signalen zijn.
In dit bilaconsult mopper ik over mijn zicht dat ik niets meer zie door mijn bril die ik januari 2015 heb aangeschaft en die bril was ik van normale gezonde ogen om het zo uit te drukken naar +5 gegaan, zonder bril zie ik niets meer.
De huisarts besluit mij door te sturen naar de oogarts.
Pff bedenk ik me, nu weer naar de oogarts, ik heb bijna alle afdelingen nu wel gehad zou je denken, ik durf het bijna niet te zeggen tegen de mensen om me heen, weer naar een andere zorgverlener toe, weer iets.
donderdag 14 juli 2016
Pijn in me kies neemt toe bel de tandarts
Eerst was het iets gevoelig in mijn kaak, de pijn bij mij jukbeen en het wokkeltje dat omhoog gaat, na de Ketamine-S en opeens kreeg ik pijn aanvalletjes, deze waren toen nog redelijk behapbaar.
Daarna ging de pijn in mijn kaak opzetten als ik thee dronk, als ik vla had gegeten, het was voornamelijk als ik thee had gedronken ( dat dronk ik dagelijks) kwam de pijn in mijn kies van boven en/of onderkaak opzetten.
De pijn werd met de dag erger, altijd `s middags werd de pijn erger of kwam de pijn op, waar het eerst een irritant gevoel was, werd het met de dag een steeds meer zeurende vervelende pijn, waarop ik op een gegeven moment piepte dat ik dacht dat ik kiespijn had!
Ik hoop namelijk altijd, dat wat ik voel weg gaat...
Besloten om toch maar de tandarts bellen, die niet blij mee was.
Nou ik ook niet, bel niet voor mijn lol, met die nieuwe pijn, het was haar laatste dag voor haar verlof, gelukkig kon ik nog terecht, zodat ik niet bij haar waarnemer hoefde.
Tijdens het consult waarop ik een overzichtsfoto kreeg, vertelde ik dat ik niet kon aangeven waar ik het voelde linksboven of linksonder, waarop de tandarts uitgebreid op elke kies begon te timmeren ( ik kreeg het gevoel van bijna pesten ) er gebeurde niets, uit het verleden wist ik dat als er een ontsteking zou zitten, ik een gat in de lucht zou springen, als de tandarts op de aangedane kies zat te hameren, beiden de tandarts en ik onder toezicht van de tandartsassistent waren voorbereid op het moment dat ik een gat in de lucht zou springen van de pijn maar moment kwam maar niet, het moment bleef uit.
De tandarts besloot om mij door te sturen naar endodontoloog, deze zou contact opnemen met mij voor een afspraak.
Naar buiten lopend blij dat de er niets hoefde te gebeuren, geen pijnlijke tandartsbehandeling te hoeven ondergaan...
Nu terugdenkend aan dat moment, denk ik, wat had ik honderd keer liever een zenuwbehandeling bij de tandarts ondergaan, in plaats van deze aangezichtspijn!
Daarna ging de pijn in mijn kaak opzetten als ik thee dronk, als ik vla had gegeten, het was voornamelijk als ik thee had gedronken ( dat dronk ik dagelijks) kwam de pijn in mijn kies van boven en/of onderkaak opzetten.
De pijn werd met de dag erger, altijd `s middags werd de pijn erger of kwam de pijn op, waar het eerst een irritant gevoel was, werd het met de dag een steeds meer zeurende vervelende pijn, waarop ik op een gegeven moment piepte dat ik dacht dat ik kiespijn had!
Ik hoop namelijk altijd, dat wat ik voel weg gaat...
Besloten om toch maar de tandarts bellen, die niet blij mee was.
Nou ik ook niet, bel niet voor mijn lol, met die nieuwe pijn, het was haar laatste dag voor haar verlof, gelukkig kon ik nog terecht, zodat ik niet bij haar waarnemer hoefde.
Tijdens het consult waarop ik een overzichtsfoto kreeg, vertelde ik dat ik niet kon aangeven waar ik het voelde linksboven of linksonder, waarop de tandarts uitgebreid op elke kies begon te timmeren ( ik kreeg het gevoel van bijna pesten ) er gebeurde niets, uit het verleden wist ik dat als er een ontsteking zou zitten, ik een gat in de lucht zou springen, als de tandarts op de aangedane kies zat te hameren, beiden de tandarts en ik onder toezicht van de tandartsassistent waren voorbereid op het moment dat ik een gat in de lucht zou springen van de pijn maar moment kwam maar niet, het moment bleef uit.
De tandarts besloot om mij door te sturen naar endodontoloog, deze zou contact opnemen met mij voor een afspraak.
Naar buiten lopend blij dat de er niets hoefde te gebeuren, geen pijnlijke tandartsbehandeling te hoeven ondergaan...
Nu terugdenkend aan dat moment, denk ik, wat had ik honderd keer liever een zenuwbehandeling bij de tandarts ondergaan, in plaats van deze aangezichtspijn!
Abonneren op:
Posts (Atom)