Overlevingsmodus sta ik in, ondertussen wordt de pijn met de dag ondraaglijker, ik hou me groot, ik denk dat het tussen me oren zit en dat er niets aan te doen is, niet nadenkend dat er meer artsen zijn op het gebied van het hoofd.....
Waar komt deze nieuwe pijn vandaan, tandarts en endodontoloog kunnen niets vinden en migraine medicatie werkt niet en de drie dagen die bij mijn migraine aanvallen had, aan de rechterzijde die migraine aanvallen zijn bijna spontaan weg is sinds ik gediagnosticeerd was met een nekhernia, de artsen hebben toen Lyrica voorgeschreven, welke mogelijk de migraine zou kunnen doen verdwijnen, dat zou een verklaring kunnen geven waarom ik in de afgelopen vijf jaar, maximaal vier migraine aanvallen heb gehad, nou daar kan ik echt wel mee leven.
Maar dagelijkse met een continue zeurende pijn door het leven moeten gaan en daar bovenop nog eens ondraaglijke pijn aanvallen is voor mijn geen kwaliteit van leven!
Ik durf niets meer tegen mensen om me heen te zeggen over nieuwe klachten, ik ga door, ik ben na elke activiteit nog vermoeiender dan ik al was, ik voel me onbegrepen door mijn omgeving, na het revalidatietraject, ben ik nog meer vertrouwen in de zorg kwijt geraakt!
Ik voel me alleen, alleen op de wereld, ik weet me echt geen raad meer met deze pijn, ik voel me een hypochonder.
Hoe meer ik over mijn klachten vertel, hoe meer mensen ik om me heen afstoot.
Hoe meer ik mij alleen op de wereld voel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten