Om 9 uur heb ik een afspraak voor de MRI, in de wachtkamer is het druk, er krijgen een paar dames een half uur voor het hun onderzoek van een verpleegkundige, een kan met halve liter water en een plastic bekertje in hun handen gedrukt het is zo druk dat ze ermee in handen moeten blijven zitten.
In een moeilijke houding met de waterkan, zie ik de dames moeizaam een kan met water vast houden om met een halve liter water in hun ene hand en het plastic bekertje in hun andere hand, doen zij hun best om een halve liter water op te drinken, een vrouw zie ik het tegen heug en meug het op te drinken, pff bij het zien al van die kan gevuld met water moet ik al plassen. (mijn over actieve blaas, mijn andere klacht die ik heb overgehouden)
De ander klokt het weg voor dat ik weer naar haar kijk zit er nog maar een bodempje in...
Ik wordt geroepen, ik mag me in het kleedhokje me ontdaan van mijn schoenen en andere kledingstukken met metaal erin verwerkt, anders schijn je tegen de wand van de mri aangetrokken te worden, die als een magneet fungeert, vreemde situatie lijkt mij als dat zou gebeuren, ik tegen de wand van de MRI met mijn haren alle kanten op 😆.
Ik zie dezelfde radioloog die ik al bij eerdere MRI`s heb gehad en was er dit keer weer.
En ik lig weer in het gebonk, mijn epicentrum oftewel mijn middenoor begint steeds scherper van pijn te worden, begint na een tijdje ook mijn armen op te spelen, ondertussen heb ik ook nog een kleine spasme onderbreking van mijn gehele lichaam, ik kan dus wel heel goed stil liggen, wat is dit een zware opgave, voor een gezond persoon die gaan vrolijk een MRI in en weer uit, hebben geen last van stroomstoten door je arm heen, zodat je anders wil gaan liggen, krijgen geen pijntoename van het gebonk van de MRI.
Na een tijd kwam de radioloog om bij mij contrastvloeistof in te spuiten, ik voelde alleen een prik en voor der rest niet, na een tijdje kwam de mannelijke radioloog terug en ik mocht uit de MRI, fijn is dat, dat gebonk was ook niet erg prettig, pff ik wordt gek van mezelf, bij alles heb ik pijntoename.
In mijn arm zit nog een buis van de contrastvloeistof en ik kijk de medewerker aan en vraag of hij nog de buis eruit wil halen, en hij maakt een grapje dat ik zo naar huis kan en of ik mee wil lopen, bij een soort pantry wordt de buis of hoe de radioloog het noemt een naald en ik kijk erna en denk voor mij een buis voor jouw een naald en hij legt me uit dat er binnenin nog een dunne naald zit wie in je ader gaat, ik kijk erna maar eigenlijk zie ik helemaal niets een waas heb geen bril op!
Ondertussen zie op een afstand beeldschermen met afbeeldingen van iemand, ik kijk ernaar en het zou goed mogelijk ik zijn, maar ik zie het niet mezelf erin terug heb natuurlijk geen bril op, ook probeer ik altijd het gedrag van de radioloog te bepalen hoe ernstig het is wat zij zien, maar deze mensen kunnen over het algemeen zou aan de pokertafel aanschuiven ik zie nooit iets aan hun,ze laten nooit iets los.
En wordt eerst de uitslag met de behandeldarts besproken om een oordeel te vormen.
Nu is afwachten op de uitslag bij de Neuroloog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten