De pijn is volop terug 😒😒

Sinds donderdagavond zijn de pijnaanvallen in alle heftigheid terug 😒.
En lang,het lijkt wel of ik in een enorme lange aanval zit, die pijn die maar niet wil afzakken
Het lijkt wel of ik resistent wordt voor de Carbamazepine, na een paar weken aan de nieuwe dosering van de Carbamazepine, en het is BANG! De pijn is terug!

En heb ik weer extreme tandenpoetsneiging of ik lig in bed of ik sta een tandenpoetssessie te houden van tien minuten, wat die tien minuten opluchting geeft, tenminste als ik maar geen koud water erbij gebruik, daarna ben ik extreem moe en moet ik naar bed toe en bonst mijn middenoor als epicentrum volop.
Als ik mijn nek draai naar rechts BANG!
Als ik gaap BANG en het is in volle heftigheid weer terug de pijn.
De scheermesjes die over mijn kaak gaan, onder en boven, of dat er met een priem in mijn kaak geprikt wordt.
Mijn mond die wel in twee helften gespleten wordt,de rechterzijde is normaal, de linkerzijde lijkt wel op te zwellen, waardoor praten moeilijker wordt links lijkt wel aan me gehemelte vast te zitten, ademen door mijn mond is bijna niet mogelijk, dat inimini zuchtje wind wat dan door je mond komt, verergert de pijn.
`s nachts als ik in bed ligt en de kachel is lager en ik een tochtje langs mijn wang voel gaan, heb ik pijntoename, waar ik ook weer wakker van wordt. Met een sjaal om mijn hoofd, of met de capuchon van mijn badjas lig ik dan maar in bed, wordt er allemaal niet fraaier op bij mij 😒

Doorslapen is onmogelijk, na maximaal twee uur ben ik weer wakker, soms heel even wakker worden zonder pijn in mijn gezicht, maar dan omdraaien, opstaan of gapen en BANG de pijn is terug.

Vele tranen die vloeien, ik ben zo lek als een mandje, emotioneel incontinent, ik weet soms niet waar ik het zoeken moet van de pijn, mijn lichaam die mij zo in de steek laat, mijn armen die onder hoogspanning staan, mijn benen die mee doen brandend, alsof er beestjes onder mijn huid lopen en nu mijn gezicht erbij
Waardoor ik niet meer weet af hoe ik moet zitten, liggen of staan, wat voor de ene klacht ontlastende houding is, geeft bij de andere klacht weer pijntoename.

Zo goed als het gaat probeer ik ermee om te gaan, maar het verdraaid moeilijk met deze klacht.

Of hoe sommige artsen dan zeggen; Het is maar een klacht...
Maar ja je zal het maar hebben!