Het gevoel dat mijn leven tegenwoordig bestaat uit de ene pijn bestrijden en dan komt er weer een ander pijn voor in de plaats.
Al een paar weken heb ik felle pijnscheut, onder mijn rechter borst, als je erop drukt verga ik van de pijn
Ondertussen durf ik niet zo goed meer aan te geven, dat ik weer wat mankeer, dat ik weer wat anders voel op een andere plaats, hopend dat het over gaat maar meestal wordt het erger...
Als ikzelf er gek van wordt dan zullen ook anderen er gek van worden, ben ik een aansteller en allerlei gedachten gaan door je heen, neemt de gezondheidszorg mij nog serieus, met alle pijntje en klachten.
Maar goed het is er of het nou tussen mij oren zit of dat het Echt tussen mijn oren zit, ik waarneem deze pijnklachten.
Eergisteravond wist ik niet meer hoe ik moest liggen,zitten staan als ik ademhaalde deed het zeer.
Als je iets mankeert aan je been of je voet, hierdoor pijn krijgt, probeer je deze te ontlasten door er niet op te staan, ontzien met lopen, als ademhalen pijn doet dan probeer je dat ook te ontzien, maar helaas dat gaat niet.
Bij elke inademing, voel ik een flinke felle pijnscheut, wat toch wel heel beangstigend is.
Contact opgenomen met de huisarts, deze geeft aan dat het niet erg is en dat ik op die momenten moet proberen rustig adem te halen, het iets is aan mijn rib, gescheurd spiertje, adertje, veel jonge vrouwen hebben hier last van, kan een tijdje duren voordat het overgaat.
Hmm dacht ik nog, de eerste klacht die niet vooral bij ouderen voorkomt, maar bij jongeren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten