Het voornemen om regelmatig te gaan bloggen, blijkt best een zware uitdaging te zijn, niet dat er niets te schrijven valt, ondanks mijn beperkte bestaan is meer dan genoeg om te schrijven, maar de energie ontbreekt me aan alle kanten.
Even mee boodschappen doen en ik ben uitgeteld.
De carbamazepine lijkt redelijk te werken maar ik heb nog wel dagelijks aanvallen met een pijncijfer van max een 7, deze zijn beter te handelen dan de pijnaanvallen met een tien, maar mijn kwaliteit van leven heb ik onlangs een cijfer 3 gegeven, toen iemand dat vroeg. Als ik daar over nadenk is het in en in verdrietig.
De vrieskou heeft wel impact op de pijnaanvallen en de pijnscore en ik voel me eigenlijk een beetje opgesloten daardoor, naar buiten gaan en daardoor meer pijn moeten doorstaan of binnen zitten met een lager pijncijfer, ben benieuwd wat ze bij revalidatie daarop zeggen, gewoon doorgaan waarschijnlijk, empathische vermogen hebben de meeste niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten