Vandaag ronde anesthesie gehad.
Gelukkig waren we ruim op tijd, maar heeft het al met al wel zo`n 4 uur in beslag genomen...
Efficiëntie in de zorguitvoering waarschijnlijk, maar niet voor de patiënt in het zorg traject.
De medewerkers waren erg aardig en vriendelijk, druk van de ene patiënt naar de andere en ja zie al die zieke mensen maar eens te voorzien van goede zorg, klagen is altijd makkelijker en een oplossing heb ik er niet voor, er komen zoveel processen bij kijken.
Allereerst een gesprek en onderzoeken verpleegkundige, hartfilmpje en die had ik nog niet gehad en was dus even een stressmomentje, wat als ze daar iets vinden en dan ik heb al een hoge bloeddruk maar gelukkig was mijn hartfilmpje perfect, ze was langer aan het plakken dan het filmpje duurden, bloeddruk opgemeten en gelukkig weer perfect, of heet dat medicatie trouw.
Gewogen, gelukkig niet schrikbarend en gemeten de vorige keer dat ik gemeten werd in de zorg was ik 10 centimeter langer in mijn paspoort en dat wat bij mij altijd werd opgemeten en was ik zwaarder dan ik was, deze assistent nam het niet zo nauw bukte niet om de weegschaal goed te lezen, jammer, is dat om te zien dat er geen passie meer is bij mensen, maar goed ik kwam net uit een operatie heb 3 maanden 23 uur op bed gelegen en volgepropt worden met allerlei lekkere dingen, daar ik kilo`s begon aan te komen en toen ik weer in beweging kwam ik dus vreselijk met mijn gewicht bezig was ik er iets van zei, toen werd ik weer op de weegschaal gezet en gingen er een paar kilo af, nog niet de juiste getal wat de weegschaal aangaf, maar ik had ook geen zin om er weer wat van te moeten zeggen, ik wilde het wel maar het zou er niet erg aardig uit zijn gekomen maar deze mevrouw wilden niet door haar knieën om de weegschaal af te lezen.
Maar de gemeten lengte was wel de lengte dit keer van mijn paspoort. Je maakt wat mee in de zorg, maar ik denk in elke bedrijf wel,
Doorgestuurd naar de bloedafname als ik klaar was op de afdeling anesthesie, terug naar de wachtkamer waar het steeds drukker werd.
Opgehaald door de volgende mevrouw, apotheker waslijst medicatie doorgenomen, terug de wachtkamer in en wachten, wachten en wachten. Als je moet wachten kan dat zo lang duren.
Ondertussen zat ik te bedenken dat ik blij mag zijn dat we de vorige keer niet hebben gewacht, om half twaalf stonden we bij het loket en het zou na tweeën worden, dat was een hele dag geworden. Hebben ze dat geloof ik niet zo in de gaten dat wij ook ziek zijn, sommige mensen waren niet mobiel en zaten in een rolstoel die voortgeduwd werd door iemand die ermee aan het stoeien was, degene zijn been stak uit en de rolstoel was niet erg wendbaar en door die menigte heen manoeuvreren zonder iemand aan te rijden was best een uitdaging voor de rolstoel duwer, waar ik ook best meelij mee had.
De volgende mevrouw komt me halen, de anesthesist.
Medicatie doorgenomen mag het gewoon innemen, na 24.00 uur niets meer eten en tot 2 uur voor de operatie mag wel vloeibaar vocht, ik mag niet ontbijten wel de medicatie innemen, heb er maar niet bijgezegd dat ik vaak daarna geen honger meer heb. Dat het al een ontbijt is! En als ik mijn medicatie in moet nemen voor de 2 uur voor de operatie, dan mag ik deze innemen, maar het is zoveel dat ik er een glas water bij nodig heb om het weg te krijgen.
Klaar op de afdeling anesthesie door naar het volgende loket, bloedafname.
Aangekomen bij de afdeling, schrikken we ons een hoedje, een zaal zo groot als een gymzaal ongeveer, gevuld met allemaal wachtende mensen voor bloedafname, tenminste zo lijkt het, de meeste mensen zijn er met zijn tweeën en dus lijkt het nog drukker dan het was.
Na 15 minuten ongeveer was ik aan de beurt, toen kwam ik in de fabriek bloedafname, ja voor iemand die bijna nergens meer komt, was het best een enerverende dag!
Zoveel hokjes met mensen die bloed bij mensen afnemen. Nog even en de patiënten komen op de lopende band voorbij rollen.
Met 2 minuten stond ik buiten en 4 uur later dan ik aankwam en voor de zorg klaar om geopereerd te worden, nu moet ik nog klaar zijn om geopereerd te gaan worden. ben ik dat ooit?.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten