Afdeling Anesthesie

Vandaag ronde anesthesie gehad.

Gelukkig waren we ruim op tijd, maar heeft het al met al wel zo`n 4 uur in beslag genomen...
Efficiëntie in de zorguitvoering waarschijnlijk, maar niet voor de patiënt in het zorg traject.
De medewerkers waren erg aardig en vriendelijk, druk van de ene patiënt naar de andere en ja zie al die zieke mensen maar eens te voorzien van goede zorg, klagen is altijd makkelijker en een oplossing heb ik er niet voor, er komen zoveel processen bij kijken.

Allereerst een gesprek en onderzoeken verpleegkundige, hartfilmpje en die had ik nog niet gehad en was dus even een stressmomentje, wat als ze daar iets vinden en dan ik heb al een hoge bloeddruk maar gelukkig was mijn hartfilmpje perfect, ze was langer aan het plakken dan het filmpje duurden, bloeddruk opgemeten en gelukkig weer perfect, of heet dat medicatie trouw.
Gewogen, gelukkig niet schrikbarend en gemeten de vorige keer dat ik gemeten werd in de zorg was ik 10 centimeter langer in mijn paspoort en dat wat  bij mij altijd werd opgemeten en was ik zwaarder dan ik was, deze assistent nam het niet zo nauw bukte niet om de weegschaal goed te lezen, jammer, is dat om te zien dat er geen passie meer is bij mensen, maar goed ik kwam net uit een operatie heb 3 maanden 23 uur op bed gelegen en volgepropt worden met allerlei lekkere dingen, daar ik kilo`s begon aan te komen en toen ik weer in beweging kwam ik dus vreselijk met mijn gewicht bezig was ik er iets van zei, toen werd ik weer op de weegschaal gezet en gingen er een paar kilo af, nog niet de juiste getal wat de weegschaal aangaf, maar ik had ook geen zin om er weer wat van te moeten zeggen, ik wilde het wel maar het zou er niet erg aardig uit zijn gekomen maar deze mevrouw wilden niet door haar knieën om de weegschaal af te lezen.
Maar de gemeten lengte was wel de lengte dit keer van  mijn paspoort. Je maakt wat mee in de zorg, maar ik denk in elke bedrijf wel,
Doorgestuurd naar de bloedafname als ik klaar was op de afdeling anesthesie, terug naar de wachtkamer waar het steeds drukker werd.

Opgehaald door de volgende mevrouw, apotheker waslijst medicatie doorgenomen, terug de wachtkamer in en wachten, wachten en wachten. Als je moet wachten kan dat zo lang duren.

Ondertussen zat ik te bedenken dat ik blij mag zijn dat we de vorige keer niet hebben gewacht, om half twaalf stonden we bij het loket en het zou na tweeën worden, dat was een hele dag geworden. Hebben ze dat geloof ik niet zo in de gaten dat wij ook ziek zijn, sommige mensen waren niet mobiel en zaten in een rolstoel die voortgeduwd werd door iemand die ermee aan het stoeien was, degene zijn been stak uit en de rolstoel was niet erg wendbaar en door die menigte heen manoeuvreren zonder iemand aan te rijden was best een uitdaging voor de rolstoel duwer, waar ik ook best meelij mee had.

De volgende mevrouw komt me halen, de anesthesist.
Medicatie doorgenomen mag het gewoon innemen, na 24.00 uur niets meer eten en tot 2 uur voor de operatie mag wel vloeibaar vocht, ik mag niet ontbijten wel de medicatie innemen, heb er maar niet bijgezegd dat ik vaak daarna geen honger meer heb. Dat het al een ontbijt is! En als ik mijn medicatie in moet nemen voor de 2 uur voor de operatie, dan mag ik deze innemen, maar het is zoveel dat ik er een glas water bij nodig heb om het weg te krijgen.

Klaar op de afdeling anesthesie door naar het volgende loket, bloedafname.
Aangekomen bij de afdeling, schrikken we ons een hoedje, een zaal zo groot als een gymzaal ongeveer, gevuld met allemaal wachtende mensen voor bloedafname, tenminste zo lijkt het, de meeste mensen zijn er met zijn tweeën en dus lijkt het nog drukker dan het was.

Na 15 minuten ongeveer was ik aan de beurt, toen kwam ik in de fabriek bloedafname, ja voor iemand die bijna nergens meer komt, was het best een enerverende dag!
Zoveel hokjes met mensen die bloed bij mensen afnemen. Nog even  en de patiënten komen op de lopende band voorbij rollen.
Met 2 minuten stond ik buiten en 4 uur later dan ik aankwam en voor de zorg klaar om geopereerd te worden, nu moet ik nog klaar zijn om geopereerd te gaan worden. ben ik dat ooit?.

Oorzaak gevonden een ader klopt tegen mijn trigeminus

Eindelijk een oorzaak gevonden er klopt een ader tegen mijn trigeminus.

En dan snap je ook als die tegen een zenuw aanklopt dat die er geïrriteerd van wordt, als iemand de hele dag tegen mij aan zit te beuken wordt je ook niet blij van.

En heb ik de keus gekregen doorgaan met conservatieve therapie oftewel medicatie of een operatie, nou daar hoefde ik niet lang over na te denken ik ga voor een operatie, als ik al mijn ochtendmedicatie inneem is gewoon bijna een ontbijt zoveel en het is alleen maar meer geworden.
En de mogelijke oplossing om voorgoed van die helse pijnen af te komen, die mijn leven gecompliceerder maken door aanvallen te veroorzaken die mens onterend zijn waar nog geen mensenrechten organisatie mee bezig is en ik geloof niet dat dit door het lichaam zelf hersteld gaat worden, als er een ader is verzakt, zal deze naar mijn inzichten niet herstellen.

Nou in het kort de uitleg van de operatie, ze maken een luikje, ach een klein sneetje zei de chirurg, daar gaat mijn haar denk ik dan, aan 1 kant kaal geschoren ach misschien wil ik wel meedoen aan de kaalgeschoren hoofden aan een kant bij de dames, maar nee ik hoop zo dat het mee gaat vallen, terwijl ik dit aan het opschrijven ben ontstaat er een brok in mijn keel en biggelen tranen over mijn wangen.

Het luikje wat ze maken, wat een luikje blijft, wel dicht maar wel een gat om weer  terug mijn hersenschedel in te gaan.

Om mogelijk doofheid te ervaren, hersenvocht en de andere complicaties die je kan krijgen.

En dan een beetje plakken, boetseren zijn we 320 minuten later, een trigeminus die bevrijd is van een ader en ben ik hopelijk klaar en kan me luikje hopelijk permanent gesloten blijven!!!

Door naar het volgende loket de verkoeverkamer, bij mijn vorige operatie heb ik er de gehele dag gelegen was als eerste binnen en ging als laatste weg, de gehele dag liggen pijn te lijden op de verkoeverkamer omdat ze mijn pijn niet naar beneden kregen.

Nog onduidelijk is of ik meteen daarna terug ga naar de verpleegafdeling of nog een tussenstop ergens maak op een pacu afdeling die mensen meer in de gaten kan houden.

In ieder geval mag ik daar een 5 nachten ongeveer verblijven en dan terug naar huis!

Voor alle mensen die denken en dachten dat het tussen mijn oren zat of nog steeds zit, (geestelijk dus) die zeiden van, ik hou het niet meer bij alle ziektes die jij hebt, die mij een aansteller vinden / vonden, dit doorstaan doe je niet als je niets mankeert dan draai je je om en ren je hard weg!!!