Op verjaardag bij een goede vriend, ik wil er perse heen er wordt gekookt voor ons en dat doen we elk jaar.
Met allerlei instructies dat het niet laat kan worden, snel moeten eten etc.
Gaan wij er vol goede moed heen, ik heb bijna de gehele dag in bed gelegen, het moet lukken bedenk ik me!
Tijdens het diner ging het vrij goed een beetje pijn in mijn oor maar het is te doen, ik geef wel aan dat het niet te lang kan duren.
Tijdens het dessert gaat mijn pijn omhoog en we krijgen nog koffie, een echte vers gezette sterke espresso en normaliter drink ik koffie met meld, deze was zonder melk en sterk mijn trigiminus gaat steeds meer opspelen en dan BAM!
Mijn Trigi laat weer van zich horen, ik weet nog net de gastvrouw, die in de keuken staat te bedanken voor het eten en de jarige wil afscheid nemen en dan BAM, BAM!
Hoe het verder is gegaan weet ik niet zo goed meer, ik ben naar buiten gerent heb staan schreeuwen van de pijn! Mijn liefste weet mij binnen knowtime in de auto te zetten, ik huil en gil, elke hobbel, elke optrekbeweging wordt de hel in mijn hoofd groter en groter!
Mijn liefste geeft aan dat ik nu wel kan gillen en schreeuwen dat niemand het hoort en ik ga het ook doen, alleen je zo druk maken is niet bevorderlijk voor de pijn!
Als we na een half uur thuis komen is de ergste pijn weg en ben ik blij dat ik weer thuis ben. @nog lang niet de oude.
Ondertussen gaat mijn liefste even de mensen bellen waar we waren en deze waren zich rot geschrokken, zij hadden nog nooit zoiets meegemaakt en het ook nog niet bij mij meegemaakt wel de verhalen gehoord maar hoe erg het was, kwamen zij nu achter!
Eerst dacht ik dat ik mij zou schamen als het gebeurde, maar ik had helemaal geen last van schaamte, leuk is anders maar dit is ook het echte leven van mij en zoveel andere mensen op de wereld die hieraan lijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten