MRI

Na bijna 8 weken wachten mag ik uit eindelijk weer eens onder de MRI, op zaterdagochtend vroeg! MRI apparatuur maakt overal volgens mij overuren, ik ben al een keer doordeweeks om 6.30 geweest en om 23.00 uur s`avonds, maar voor ons wel zo fijn, deze MRI zit niet in de buurt en als je een eind moet rijden is er tenminste niemand op de weg en geen extra vrije dag voor mijn mantelzorger! Welke volgens mij niet eens zijn dagen op kan nemen voor vakantie, alles gaat op aan ziekenhuis bezoeken.

Met een pijnaanval zit ik in de auto, elk hobbeltje lijkt het wel erger te maken, elke rem beweging, elke optrek beweging en elk extra gas geef actie voel ik het bonzen toenemen, ik ga door een hel heen.

Bij het ziekenhuis gekomen staan we in de file en ja dat op zaterdag, gelukkig zijn we te vroeg een half uur en kom ik net op tijd aan bij de balie van radiologie, om mij weer in het gebonk apparaat te voegen.

Terwijl ik van de auto naar de ziekenhuis loop, besef ik me dat ik voor het eerst in tijden harde dunne platte zolen aan heb en het bonkt nog ik keer extra door dat er geen schok opvang plaats vind en de pijn neemt steeds meer toe!

Ik zie er tegenop ik heb al zo`n pijn in mijn hoofd.
Bij de MRI een zeer aardige radiologe die mij helpt, ik krijg voor het eerst oordoppen in! Dat heb ik nog nooit eerder gehad en het helpt! Ze vraagt of ik een kussen onder mijn knieën wil, nou dat ligt een stuk aangenamer, ook dit heb ik nog nooit eerder gehad!
Ze vraagt of ik muziek wil, ja graag zeg ik en ze gaat beginnen, de muziek hoor je amper maar goed ik weet nog de eerste keer dat ik in de mri lag en dacht ik ga de muzieknummers tellen gemiddeld 3 minuten nou die theorie van mij was na 2 nummers weg toen kwam er nieuws op de radio en begon het gebonk!

Ze vraagt hoe het gaat, hmm naar omstandigheden wel goed, ik moet nog 1 sessie van 20 minuten, ik blijf wachten en toch wel een beetje blij met mijn hoofdpijn misschien zien ze het dan extra!