Naar medicare

Ik ben op medicare aanbeland ik heb ontzettend veel pijn.

Mijn infuus is verplaatst van mijn linkerhand naar mijn rechtervoet, stuk prettiger als je in bed ligt en je gewoon je handen kan bewegen maar stuk lastiger als je uit bed mag met lopen en dergelijke.

Het blijkt dat toen ze mij bijbrachten ik helemaal wild werdt, ik mijn infuus uit mijn hand heb getrokken en weet ik nog meer heb gedaan.
Ik probeer het me te herinneren maar het lukt niet, maar goed ook de chirurg gaf aan dat ze dit nog nooit meegemaakt hadden, ik schaam me als ik het hoor, deze mensen die mij willen helpen en ik bedenk me waardoor ik dat zou doen en ik kom maar op een ding en dat is dat ik ongelooflijk veel PIJN gehad moet hebben. Dan wil ik net als een kat weglopen en alleen zijn.

Omdat ik opeens wakker wordt met oordoppen in, denk ik deze bij de uitslaapkamer heb gekregen omdat ik zo'n oorpijn had en helemaal gek werdt van al die doordringende piepjes van alle apparaten waar ik op aangesloten ben,  ik weet dat ik heb geklaagd over oorpijn!
Ik begin langzaam bij mijn positieven te komen, mijn partner is er als ik langzaam bij kom en aankom op medicare.
Ik moet van de verpleegkundige met mijn nek een beweging maken welke ik niet meer kan maken sinds de operatie aan mijn nek en we krijgen ruzie erover zij geeft aan dat ik dat wel kan en ik geef aan dat het niet gaat.
Hierna ben ik de sjaak bij de dienstdoende verpleegkundigen, ze zijn pissed op mij en ik lijdt pijn, ik heb de rode knop niet gehad die hangt op de grond als de verpleegkundige komt voor de buurman en ik roep/ vraag wat zegt ze dat ik het anders moet vragen, ik snap niet wat ze bedoeld en dan zegt ze dat ik op de rode knop moet drukken als er iets is en ik vraag haar waar de rode knop is en dan blijkt deze nog op de grond te hangen!

Als ik op de rode knop druk komt er niemand er komt een poos later een mannelijke verpleeger die dan doorloopt naar de andere patiënt ik vraag hem op een normale toon en hij zegt dat de andere patiënt voorgaat die heeft ook gedrukt op de rode knop...
Ik heb veel last van stemmen en piepjes en is een meneer die bij de verpleegkundigen op bezoek gaat, hij krijgt te eten van ze en hij pleegt ook nog een belletje en dan komt er ook nog een vriend van hem langs ze hebben grote lol samen met zijn allen de mannen en de verpleegkundigen en laten ons aan ons lot over van 19.00 tot 22:00 dan gaat de vriend weg en dan komt de nachtverpleegster wat een verschil het lijkt wel of er een engel geland is op de medicare! De tranen rollen tijdens het typen over me wangen, ik ben haar zo dankbaar!

Om de tweeuur moet ik wakker gemaakt worden en tussendoor moet ik water drinken ze blijft mijn fles vullen, ik ga namelijk veel water drinken als ik pijn heb het liefst uit een plastic flesje en ze blijven mijn fles vullen, in mijn dossier moet staan drinkt voldoende.
Omdat mijn pijn blijft komt de nachtchirurg langs, een knappe verschijning staat naast mijn bed en ik bedenk me dat ik er niet op mijn allerbest bij lig maar dat het een knap setje zou zijn met mijn engelverpleegster.

De ochtend nadert er moet bloed geprikt worden, ze krijgt er niks uit ze probeert het bij mijn infuus in mijn voet ook dat lukt niet echt en ze hoopt dat het voldoende is helaas voor mij blijkt dit later niet zo te zijn.

Haar dienst zit erop de ochtendshift komt ik hou mijn hart vast en ik bedenk me als het goed is mag ik straks naar zaal.