Kleine aanvalen gedurende dag

Helaas heb ik 's avonds kleine aanvallen voor de operatie kreeg ik grote aanvallen tijdens heel Holland bakt taart en ik krijg er een aangezichtspijn aanval van!

Meerdere keren neer bed gegaan tijdens of na de uitzending en nuna de finale wel een hele bijzondere trigger

Hechtingen verwijderd vandaag

Hechtingen eruit gehaald vandaag door huisartsassistente.

Ik ben te laat!
Zegt de huisarts assistent als ik bij haar balie sta nadat ik bij de huisarts vandaan kom wat uitliep.
Verbouwereerd stamel ik dat ik net bij de huisarts vandaan kom, ik moet op een stoel gaan zitten ze rommelt in la met allemaal ingepakte scharen ik zie geen verschil ik heb ook mijn bril niet op en het volgende moment hoor ik knip krak krak, ik bedenk me tegelijkertijd dat het best zeer doet, ze drukt met haar hand zowatmijn schedel in, ik vraag haar of het wel dicht zit het voelt alsof het open gaat ze vraagt hoe lang het erin zit en begint over roodheid van de huid en als het na twee weken niet dicht is, dan wat vraag ik me af.
Ze vraagt wat er gebeurt is het is best een flinke jaap ik vertel haar dat er een ader naar beneden was gezakt tegen mijn trigeminus aan zat te pompen en opeens ben ik klaar en ik ga de deur uit het voelt onwennig en ik mopper de weg terug naar huis dat ik me was gaan hechten aan mijn hechtingen het voelt niet prettig aan.

Teletubbie in mijn hoofd

We zijn nu 2 weken later dan de operatie nog wel aan de morfine en de rest wat ik slikte snel moe, ik kan mijn tanden weer op elkaar zetten en het lijkt wel of de kiespijn weg aan het trekken is, welke ik nog wel had in het ziekenhuis, wond pijn valt reuze mee, ik heb wel pijn boven in mijn hoofd maar ja daar zit de ader die tegen mijn trigeminus zat aan te beuken, zal wel weg trekken I Hope!!!

Maar ik heb wat nieuws erbij gekregen het lijkt wel of ik een Telletubbie in mijn hoofd is geplaatst al het geluid komt in een geluid van de Telletubies in een Echo terug inclusief als ik zelf praat, tv en naar anderen luister, daar wordt ik een beetje gek van
.

Wat is het fijn om weer Thuis te zijn!

Thuis wat heerlijk terug naar de rust, geen gesnurk meer van anderen, geen piepjes van apparaten en infusen, geen infuus meer die in de weg zit, geen lichten die aan moeten blijven `s nachts, je eigen bed maar ook een gemis van eten wat verzorgd wordt , ik hoefde niet meer over medicatie na te denken maar ook wat kunnen verpleegsters hard werken en wat zijn de meeste super aardig en lief voor de patiënten.

@home na de operatie

Wat fijn om weer thuis te zijn, zware week gehad, nog steeds pijn helaas
Er zat een ader tegen mijn trigiminus aan te kloppen.

verder een goed verblijf gehad en het Is fantastisch om weer thuis te zijn, later volgt een uitgebreid verslag

Het verband mag eraf

Het is zaterdag de zaalarts komt bij me langs mijn gezicht is dik en opgezet en het snijd in mijn kin hij geeft aan dat het eraf mag vandaag hij wil het erzelf afhalen omdat het me opluchting gaat geven maar hij heeft geen schaar en kan erook geeneen vinden dus nu wachten op een zuster die al frij snel mij komt verlossen, ik vindt het best spannend maar het is er zo af en doet geen pijn ik vraag naar mijn haar en krijg steenvast hetzelfde antwoord een mooie snee en mijn haar valt erover heen.

Ik wil naar huis!

Doodop ben ik, ik heb last van geluid, ik heb last van het licht, ik wil naar huis toe heb ik besloten en ik vraag aan de dienstdoende arts of ik naar huis mag, ik ben het zat thuis is het lekker rustig hoeft de deur niet open te staan en hoef ik niet in het licht te liggen.

De arts geeft aan dat hij het niet verstandig vindt, dat de verzorging die ik nodig heb niet echt thuis gegeven kan worden en ik moet hem gelijk geven ik ben ook nog niet gemobiliseerd maar ik wordt knettergek van alle geluiden en lichten.

Nieuwe klacht bedenk ik me ik ben snel overprikkelt nou dat is ook hiet fijn zekers alsnje in het ziekenhuis ligt!

TERUG NAAR ZAAL

De engelverpleegster gaat naar huis, gelukkig komt er een ander team op dienst.

Helaas voor mij is er niet genoeg bloed afgenomen en mijn bloed blijkt niet goed te zijn er moet opnieuw geprikt worden, de verpleegkundige probeert het eerst in mijn armen wat niet lukt er komt geen bloed. Owh help bedenk ik me moet dit echt ja het moet echt dan komt de dienstdoende zaalarts langs ik moet me been uit het bed laten bungelen en ze proberen het via mijn infuus eruit te krijgen, ze proberen het naar beneden te krijgen en persen mijn been als het ware uit, pftt wat deed dat zeer en uiteindelijk geven ze het op en ik vraag wat nu dan komt er een echo apparaat erbij en zoekt de arts een ader in mijn arm en ze vindt een ader, ik moet mijn arm naast mij neer leggen en er wordt een koude vloeistof (ontsmettingsmiddel) over mijn arm gegoten en met een piep klein sneetje wordt er bloed uit mijn arm gehaald en het zit er zo op en geen pijn hadden ze maar eerder gedaan bedenk ik me.

Ik mag terug naar zaal, ze gaan bellen wanneer het schikt en al vrij snel mag ik de piepjeshel verlaten, ik heb nog steeds last van mijn oren, alle piepjes gaan door merg en been heen en al zou je het niet hebben wordt je ook gek van al die piepjes.
Op mijn vraag kan dat niet uit, kunnen ze het bij de balie uitzetten maar standaard laten ze de piepjes afgaan, zodat ze weten dat er iets afgaat, echter de praktijk blijkt anders er zijn te veel piepjes en kijken ze er negen van de tien keer niet naar om,ik vraag me nog steeds af waarom dan die piepjeshel!

Al snel wordt wordt ik terug naar zaal gebracht, terug de lift in het is druk en de mensen die in de lift staan moeten eruit voor mij, patiënten gaan voor.

Ik lig weer op zaal de dame die tegenover mij lag is weg, de meneer naast me is weer terug op zaal en de meneer die geen kasplantje wil zijn ligt er ook nog.

Ik kom erachter dat mannen veeleisender zijn dan vrouwen en zich het liefst laten pamperen misschien omdat dit oudere mannen zijn maar het verschil valt op de verpleegkundigen hebben het maar druk met ze.

Naar medicare

Ik ben op medicare aanbeland ik heb ontzettend veel pijn.

Mijn infuus is verplaatst van mijn linkerhand naar mijn rechtervoet, stuk prettiger als je in bed ligt en je gewoon je handen kan bewegen maar stuk lastiger als je uit bed mag met lopen en dergelijke.

Het blijkt dat toen ze mij bijbrachten ik helemaal wild werdt, ik mijn infuus uit mijn hand heb getrokken en weet ik nog meer heb gedaan.
Ik probeer het me te herinneren maar het lukt niet, maar goed ook de chirurg gaf aan dat ze dit nog nooit meegemaakt hadden, ik schaam me als ik het hoor, deze mensen die mij willen helpen en ik bedenk me waardoor ik dat zou doen en ik kom maar op een ding en dat is dat ik ongelooflijk veel PIJN gehad moet hebben. Dan wil ik net als een kat weglopen en alleen zijn.

Omdat ik opeens wakker wordt met oordoppen in, denk ik deze bij de uitslaapkamer heb gekregen omdat ik zo'n oorpijn had en helemaal gek werdt van al die doordringende piepjes van alle apparaten waar ik op aangesloten ben,  ik weet dat ik heb geklaagd over oorpijn!
Ik begin langzaam bij mijn positieven te komen, mijn partner is er als ik langzaam bij kom en aankom op medicare.
Ik moet van de verpleegkundige met mijn nek een beweging maken welke ik niet meer kan maken sinds de operatie aan mijn nek en we krijgen ruzie erover zij geeft aan dat ik dat wel kan en ik geef aan dat het niet gaat.
Hierna ben ik de sjaak bij de dienstdoende verpleegkundigen, ze zijn pissed op mij en ik lijdt pijn, ik heb de rode knop niet gehad die hangt op de grond als de verpleegkundige komt voor de buurman en ik roep/ vraag wat zegt ze dat ik het anders moet vragen, ik snap niet wat ze bedoeld en dan zegt ze dat ik op de rode knop moet drukken als er iets is en ik vraag haar waar de rode knop is en dan blijkt deze nog op de grond te hangen!

Als ik op de rode knop druk komt er niemand er komt een poos later een mannelijke verpleeger die dan doorloopt naar de andere patiënt ik vraag hem op een normale toon en hij zegt dat de andere patiënt voorgaat die heeft ook gedrukt op de rode knop...
Ik heb veel last van stemmen en piepjes en is een meneer die bij de verpleegkundigen op bezoek gaat, hij krijgt te eten van ze en hij pleegt ook nog een belletje en dan komt er ook nog een vriend van hem langs ze hebben grote lol samen met zijn allen de mannen en de verpleegkundigen en laten ons aan ons lot over van 19.00 tot 22:00 dan gaat de vriend weg en dan komt de nachtverpleegster wat een verschil het lijkt wel of er een engel geland is op de medicare! De tranen rollen tijdens het typen over me wangen, ik ben haar zo dankbaar!

Om de tweeuur moet ik wakker gemaakt worden en tussendoor moet ik water drinken ze blijft mijn fles vullen, ik ga namelijk veel water drinken als ik pijn heb het liefst uit een plastic flesje en ze blijven mijn fles vullen, in mijn dossier moet staan drinkt voldoende.
Omdat mijn pijn blijft komt de nachtchirurg langs, een knappe verschijning staat naast mijn bed en ik bedenk me dat ik er niet op mijn allerbest bij lig maar dat het een knap setje zou zijn met mijn engelverpleegster.

De ochtend nadert er moet bloed geprikt worden, ze krijgt er niks uit ze probeert het bij mijn infuus in mijn voet ook dat lukt niet echt en ze hoopt dat het voldoende is helaas voor mij blijkt dit later niet zo te zijn.

Haar dienst zit erop de ochtendshift komt ik hou mijn hart vast en ik bedenk me als het goed is mag ik straks naar zaal.

Operatie Dag

Om 6 uur krijg ik mijn medicatie en rond 7 uur zal ik worden opgehaald, pff ik ben zenuwachtig het stormt buiten en ik heb last van de trigeminus ik heb een aanval, nou bedenk ik me beter kan het niet als ze het nu niet kunnen zien!

De beddentaxi meneer komt me halen, ik kijk om me heen en de bouwvakkers die aan het werk zijn in het ziekenhuis zijn al begonnen, bij de lift is het nog rustig en we gaan een paar etages naar beneden bijeen deur staan we stil waar hij aanbelt er komt niet meteen een reactie na nog een keer aanbellen zegt hij tegen een stem dat hij mij komt brengen en de deur gaat open ik ben de allereerste van deze dag ik awordt on een hoek gezet en mag daar verder liggen wachten hier gaat het weer anders dan in het ziekenhuis waar ik eerder ben geopereerd naast me komt een hippe zwangere vrouw te liggen in blijde afwachting van haar keizersnede haar man komt binnen een hippe man met lange haren die erg druk is er wordt gefilmd en met de gehele verpleegcrew op de foto gegaan, ik bedenk me erg leuk voor jullie maar ik lig hier niet blij te zijn en het valt me zwaar ik ga met mijn rug naar ze toe liggen ik heb een aanval ik probeer te mediteren dan wordt het rustig naast me en ik wordt opgehaald.

Ik kom aan in de operatiekamer waar 1 medewerker van anesthesie mij helpt ze prikt het infuus in mijn hand en we babbelen wat dan komt wr een stageloper en opeens staan er drie stagelopers nou bedenk ik me ze kunnen wel een feestje houden zo druk is het er met stagelopers de ruimte is meteen gevuld met stagelopers. En ik bedenk me die keer dat ik bij de gynaecoloog lag nadat ik geopereerd was en deze even wilde kijken en ik wist niet dat ze een stageloper had en opeens had ik een kijkdoos! De gynaecoloog die de jonge knappe man uitleg gaf wat ik toch iets gênant vond maarja ze moeten het toch leren...

Dan is de de operateur er en met een blik zonder iets te zeggen zijn de stagelopers naar nog 1 gebracht, dan is het wachten opde anesthesist er wordt gevraagd welke kant er geopereerd moet worden links links  en dan komt de anesthesist die was te laat omdat ze eerst bij de keizersnede moest zijn en bij mij langer werk had ik krijg een kapje op die voor mannen was die te groot was en hij wordt in mijn gezicht gedrukt zodat het iets aansluit want overal stond dat ik een meneer was...

Inchecken ziekenhuis

Zenuwachtig stappen we de auto in richting het ziekenhuis, wat is dit spannend zeg ik wordt om 11.00 uur verwacht.

Met knikkende knieën stap ik uit, ik wil niet bedenk ik me maar als ik terug denk aan de aanvallen die ik de afgelopen weken heb gehad met een pijnniveau van 10+ wat ondenkbaar moet zijn maar als je me ziet het wel wil geloven, bedenk ik me als ik er niets aan doe, doe ik mezelf misschien een keer wat aan en dat is niet wat ik wil en ik heb genoeg om naar uit te kijken in de toekomst en ik moet het doorzetten maar owh wat vind ik het spannend allemaal.

Na aanmelden wordt ik verwezen naar een wachtkamer, daar hebben we een tijdje moeten zitten wachten na een gesprek met een verpleegkundige en naar de zaal waar een bed staat te wachten op mij.
Gelukkig mag ik nog samen lunchen in het restaurant van het ziekenhuis wat ik gretig aanpak want ik moet lang genoeg in een ziekenhuisbed liggen  en daar eet ik met lange tanden een broodje, we zitten een beetje ongemakkelijk en na een tijdje gaan we terug en neemt mijn partner afscheid.

Naast mij ligt een man maar die wordt die dag geholpen en zie ik hem niet tegen over mij twee vrouwen waarvan 1 dame naar huis mag en de andere dame is 2 dagen ervoor geholpen aan een brughoektumor die zij al een tijdje heeft is het vermoeden, het verband is van haar hoofd en er is een kring haar weggeschoren en je ziet daar hechtingen zitten.

Ik krijg rijst te eten maar rijst veroorzaakt bij mij aanvallen en ik vraag om wat anders maar ik ben zo zenuwachtig dat ik het niet weg krijg en laat bijna alles staan. En ik bedenk me waarom heb ik om wat anders gevraagd ik eet het toch niet op!

In de avond komt er een oude man op zaal waar de vrouw is weggegaan en je wilt niet luisteren maar dat is onmogelijk met alleen een gordijn ertussen en deze man blijft maar aangeven dat hij niet als kasplantje door wilt leven dit heeft hij meerdere malen aan de verpleging aangegeven als er een dokter langs komt en dit wederom uit is hij boos op de verpleging dat zij dit niet hebben doorgegeven aan de arts, deze arts zegt dat zij hem willen helpen om een beter leven te krijgen niet om van hem een kasplantje te maken.

En de rust keert weer terug op zaal, ik ga douchen en me haar wassen, ik mag de volgende ochtend niet met natte haren op de operatietafel verschijnen.

Ik wordt iets rustiger als ik hoor en zie dat de dame al zover is dat ze mag opstaan en ik bedenk me ik krijg een snee van 4 cm zeur niet zo!

En ik probeer te slapen.