Sinds de tweede week augustus neemt mijn pijn gigantische toe, medicatie helpt niet meer!!!
En tijdens die gigantische orkaan Irma leek mijn hoofd ook wel op een orkaan, met heel af en toe een stilte zonder pijn, die daarna weer oplaaide. Alleen bij mij lijkt het wel niet op te gaan klaren.
De tweede medicijn welke bijna geen effect meer heeft op die vreselijke kleine rot zenuw, zenuwen die taaie rakkers zijn heb ik de afgelopen jaren wel geleerd.
Nog steeds heb ik zenuwpijn in mijn armen en handen en ook daar is niets tot weinig aan te doen.
Maar het houdt je leven wel flink in zijn greep, mijn handen die pijn doen als die kou voelen, mijn linker gezicht raakt flink geïrriteerd als deze ook maar een heel klein briesje langs voelt gaan, mijn nekspieren die van de kou in paniek raken, Hallo winter denk ik dan en tot gauw buiten over een paar maanden ben ik hopelijk weer wat actiever!
En dan stuit ik op een TN groep in Alaska en Canada, wat moet dat vreselijk pijnlijk zijn om daar te wonen met TN.
Ik maak me al druk om en paar wintermaanden, ik hoop dat de schitterende omgeving het leed van deze mensen mag verzachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten