donderdag 27 oktober 2016

MRI Hersenen

Om 9 uur heb ik een afspraak voor de MRI, in de wachtkamer is het druk, er krijgen een paar dames een half uur voor het hun onderzoek van een verpleegkundige, een kan met halve liter water en een plastic bekertje in hun handen gedrukt het is zo druk dat ze ermee in handen moeten blijven zitten.
In een moeilijke houding met de waterkan, zie ik de dames moeizaam een kan met water vast houden om met een halve liter water in hun ene hand en het plastic bekertje in hun andere hand, doen zij hun best om een halve liter water op te drinken, een vrouw zie ik het tegen heug en meug het op te drinken, pff bij het zien al van die kan gevuld met water moet ik al plassen. (mijn over actieve blaas, mijn andere klacht die ik heb overgehouden)
De ander klokt het weg voor dat ik weer naar haar kijk zit er nog maar een bodempje in...

Ik wordt geroepen, ik mag me in het kleedhokje me ontdaan van mijn schoenen en andere kledingstukken met metaal erin verwerkt, anders schijn je tegen de wand van de mri aangetrokken te worden, die als een magneet fungeert, vreemde situatie lijkt mij als dat zou gebeuren, ik tegen de wand van de MRI met mijn haren alle kanten op 😆.

Ik zie dezelfde radioloog die ik al bij eerdere MRI`s heb gehad en was er dit keer weer.
En ik lig weer in het gebonk, mijn epicentrum oftewel mijn middenoor begint steeds scherper van pijn te worden,  begint na een tijdje ook mijn armen op te spelen, ondertussen heb ik ook nog een kleine spasme onderbreking van mijn gehele lichaam, ik kan dus wel heel goed stil liggen, wat is dit een zware opgave, voor een gezond persoon die gaan vrolijk een MRI in en weer uit, hebben geen last van stroomstoten door je arm heen, zodat je anders wil gaan liggen, krijgen geen pijntoename van het gebonk van de MRI.
Na een tijd kwam de radioloog om bij mij contrastvloeistof in te spuiten, ik voelde alleen een prik en voor der rest niet, na een tijdje kwam de mannelijke radioloog terug en ik mocht uit de MRI, fijn is dat, dat gebonk was ook niet erg prettig, pff ik wordt gek van mezelf, bij alles heb ik pijntoename.

In mijn arm zit nog een buis van de contrastvloeistof en ik kijk de medewerker aan en vraag of hij nog de buis eruit wil halen, en hij maakt een grapje dat ik zo naar huis kan en of ik mee wil lopen, bij een soort pantry wordt de buis of hoe de radioloog het noemt een naald en ik kijk erna en denk voor mij een buis voor jouw een naald en hij legt me uit dat er binnenin nog een dunne naald zit wie in je ader gaat, ik kijk erna maar eigenlijk zie ik helemaal niets een waas heb geen bril op!

Ondertussen zie op een afstand beeldschermen met afbeeldingen van iemand, ik kijk ernaar en het zou goed mogelijk ik zijn, maar ik zie het niet mezelf erin terug heb natuurlijk geen bril op, ook probeer ik altijd het gedrag van de radioloog te bepalen hoe ernstig het is wat zij zien, maar deze mensen kunnen over het algemeen zou aan de pokertafel aanschuiven ik zie nooit iets aan hun,ze laten nooit iets los.
En wordt eerst de uitslag met de behandeldarts besproken om een oordeel te vormen.

Nu is afwachten op de uitslag bij de Neuroloog.

maandag 24 oktober 2016

Telefonische consult Neuro

Vandaag wordt ik gebeld om 14.00 uur door de Neuroloog, tenminste dat hoop ik.

Het is 10.00 ik wordt gebeld door een onbekend telefoonnummer, het is de neuroloog, of het uitkomt ja mij wel. geen probleem, fijn dat het eerder is

Hij legt mij nogmaals uit hoe de werking is van de Carbamazepine, dat is de zoveelste keer en ik voel me een idioot ofzo, moet ik er wat van zeggen, moet ik het beleefd aanhoren, maar bedenk me ook dat je niet alles kan onthouden en hoor het nogmaals aan.
De Neuroloog vraagt aan mij of ik misselijk ben geweest, nee niet misselijk geweest. En ik mag de Carbamazepine omhoog doen.

Tevens geeft hij mij de bloeduitslagen door;

Geen ziekte van Lyme en geen Syfilis, pff hier blij mee, maar ook weer niet in ieder geval geen geslachtsziekte die je van iedereen kan oplopen en daar je niet voor preventief kan beschermen wat ik erover zo snel heb gelezen, maar toch ook weer heel vervelend want dan was er een wetenschappelijk onderbouwde oorzaak en konden ze gericht gaan behandelen.

De neuroloog gaf ook aan als de MRI geen oorzaak gaf, dan wilde hij me doorsturen naar een acedemische ziekenhuis. Ow dacht ik, eerst maar afwachten.

Nu afwachten op de uitslag van de MRI

donderdag 13 oktober 2016

Carbezine lijkt aan te slaan maar dan toch niet

De scherpte lijkt af te nemen van de aangezichtspijnen, YES!!
De 10 niveau pijn, qua pijn niveau lijk ik niet meer te hebben, wat wordt je daar blij van!!!

Omdat de Carbazine bijna op is, ga ik nieuwe halen bij de apotheek, en daar vertel ik aan de apothekersassistent dat het lijkt of het aanslaat, de scherpte is er van af en dat maakt het toch al weer dragelijker, maar een kwaliteit van leven is er niet moet ik toegeven met nog steeds een pijnniveau 8 of  9 bij inspanning.

Nog geen twee dagen later, BAM, de pijn is terug.

Dit keer besluit ik niet nog een maand te wachten omdat ik dan een afspraak heb met de arts, meestal wacht ik het wel af, maar de pijn wordt weer ondraaglijk.

Ik bel de ziekenhuisdoktersassistent, hoera, de dokter is op vakantie. Of het kan wachten, nou liever niet ik heb een pijn, waar mijn leven van op zijn kop staat.
Geïrriteerd dat de dokter op vakantie is, als je degene nodig heb, ook artsen hebben vrije tijd nodig, het zijn ook mensen en kunnen niet altijd doorgaan.

Ze legt de vraag voor aan dienstdoende dokter en aan het eind van de middag mag ik terug bellen.
Omdat ik Lyrica al voor andere klachten slik, heeft deze besloten dat ik deze omhoog moet gooien, wat ik ook maar doe, maar waarom hebben ze de Lyrica niet meteen omhoog gedaan dan als dit het wondermiddel moet zijn, had ik er ook geen pil extra bij hoeven te krijgen. Dit vraag ik dan ook aan de assistent en, deze weet natuurlijk geen antwoord hierop te geven.

Maandag is de dokter er weer, zegt de assistent, of ik dan een afspraak wil met de dokter ja graag  zeg ik en nog snel zegt zei erbij  het gaat wel om een telefonische consult, prima bedenk ik, al die onnodige ritjes naar het ziekenhuis voor een 1 minuut consult kan ook wel thuis aan de telefoon.

En die avond verhoog ik de Lyrica helaas ook dit helpt niet.
In afwachting op het tdoktersconsult.






maandag 3 oktober 2016

Neuroloog

Op naar de neuroloog, toch maar Morfine ingenomen anders weet ik niet of ik het red, dus knetter stoned op naar de Neuroloog, die voor mijn gevoel, mij een beetje vaag aan zat te kijken en ik keek vaag terug in een waas van de morfine, naar de neuroloog, ik zal het wel niet goed hebben mee gekregen hebben die dag, bedenk ik me maar zo.
Want ik vindt het wel een plezierige arts, hij verteld wat hij gaat doen en waarom, zeer helder ervaren deze arts, geen wollige onbegrijpelijke medische verhaal wat ze tegen je ophangen.

Ik wordt weer helemaal onderzocht, ik krijg allerlei neurologische hamertje tik testjes, en met iets scherps onder me voet, met een wattenstaafje over mijn onderkaak waar ik al sinds de operatie geen gevoel meer in heb. 

De neuroloog zet een behandelplan op papier, beter gezegd een voorlopig behandelplan is dat meestal bij mij, artsen wijken altijd weer af van het behandelplan die zij in eerste instantie tegen je vertellen, om gek van te worden als patiënt. 

Ondertussen legt hij uit over de vijfde hersenzenuw en vanwege de morfine bedenk ik me zoek het later wel op bij dr. Google. Het gaat mijn ene oor in en de andere weer uit, het zal allemaal wel. 

Het behandelplan is als volgt ik krijg nieuwe medicatie genaamd Carbazine, daar moet ik een spiegel van opbouwen voordat het werkt en ik start met een lichte dosering. Als het goed gaat en ik geen bijwerkingen ervaar, kan de Carbazine worden opgebouwd. 

Bloed zal worden afgenomen op Syfilis en Lyme en er zal een MRI gemaakt gaan worden van mijn hersenen. 
Ik sputter nog een beetje tegen dat ik nog nooit van mijn leven, een teek heb gezien. 
En Syfilis wat is dat, wel eens van vernomen maar ben het echt kwijt in de spreekkamer, een SOA en ik zit de neuroloog aan te kijken onmogelijk, maar ook die gaat hij uitsluiten. 

Indien noodzakelijk zal er een ruggenmergpunctie gedaan worden. 

Vervolg afspraak na de MRI.


Cayenne peper

Omdat ik nog niet veel baat nog heb bij de Carbamazine, zoek ik op media, naar wat andere mensen doen en ik kom uit op o.a op cayenne peper om dat op te smeren.

Hmm oké maar hoe? bedenk ik me, ik weet dat er bij de pijnpoli, bij mensen weleens een soort peper/ paprika pleister opgeplakt wordt, maar hoe deze mensen de cayenne peper gebruiken staat er helaas nou net niet bij in dit recept, ik besluit eerst door de keukenkast heen te gaan of ik cayenne peper in huis heb en helemaal blij kom ik de cayenne peper tegen in de keukenkast.
Maar hoe smeer ik de cayenne peper op, ik besluit om te kijken of ik een neutrale crème heb om deze op te smeren te vermengen met de peper en het dan op te smeren.
Al gauw tref ik vaseline aan, neutraal volgens mij en ik besluit dan ook om deze te gebruiken.

Ondertussen schieten de scheermesjes over mijn onderkaak en bovenkaak, ik kan amper meer uit mijn ogen kijken en besluit om niet verder te zoeken naar een cayenne peper recept en doe dan ook maar wat. Moet ik toegeven.

Ik meng wat vaseline en cayenne peper en smeer het zelf gebrouwen goedje ter hoogte van mijn oor en richting mijn onder en bovenkaak, al gauw voel ik het lichtjes branden, dat lichtjes branden wordt branden en binnen een mum van tijd staat mijn huid daar in de brand, ik besluit om de cayenne brouwsel er vanaf te halen wat lastig is met die vaseline en spoel met koud water een geruime tijd, het voelt aan alsof ik een heftige huidverbranding heb opgelopen en doe van ellende maar aftersun op.

Ondertussen ben ik wel een recept voor cayenne peper zalf tegen gekomen, welke ik zelf nog niet heb gemaakt en toch een andere samenstelling heeft dan die van mij. ☺☺☺😆

http://www.aromatherapie-info.com/cayenne-zalf.html




zaterdag 1 oktober 2016

De Uitreiking van de Aandoeningen/ Klachten Jackpot-verdubbelaar Award!

Het gaat niet meer, ik lig gehele dagen te huilen van de pijn..
Ik weet niet meer waar ik het zoeken moet, nu doet mijn hoofd er ook nog is pijn bij.

Het wordt tijd om de huisarts een bezoekje te brengen, ik kan zo niet het weekend ingaan, ik kan niet meer, ik ben op!
Gelukkig heeft de huisarts het snel door en besluit mij om door te sturen naar de neuroloog waar ik maandags al terecht kan, om de tijd door te brengen krijg ik morfine voor geschreven.

Ik krijg van de huisarts de diagnose aangezichtspijn. Of beter gezegd de uitreiking van de aandoeningen/ klachten Jackpot-verdubbelaar Award als die er zou bestaan.
Hoeveel pijnaandoeningen kan een mens krijgen!

Wat ben ik blij met de medische hulp die ik krijg.