Afspraak bij de Endodontoloog

Eindelijk de afspraak met endodontoloog!

Geïrriteerd kom ik bij de endodontoloog verdaan, maar goed dat ik de nota, die al verstuurd was voordat ik mijn jas had aangetrokken en het gebouw had verlaten, ik deze nota de volgende dag pas in mijn e-mail box aantref, wat een onbeschofte.... totaal geen empathische vermogen....
Wat een absurd te hoog bedrag moet ik voor dit consult betalen!

De endodontoloog werkt een paar uur per week bij in de tandartspraktijk waar ook mijn tandarts is gevestigd.

Bij aankomst weet de praktijkassistent opeens niet wie ik ben, vreemd anders weet ze het wel en ze werkt er al jaren en houdt ze vaak een praatje met mij. Ik kom er gelukkig niet wekelijks, maar toch.

Het begon al dat hij niet wist waarvoor ik kwam, de tandarts had mij toch verwezen, hoe kon ik anders een afspraak met de endodontoloog hebben als je alleen op verwijzing bij de endodontoloog een afspraak kan hebben.
Laatst een arts die zich niet de moeite neemt om zich voor te bereiden op een patiënt.
Laatst bij iemand uit mijn familie, waarop een arts tegen deze een hoog bejaarde familielid zegt, maar denkt u nou echt dat ik u medische dossier ga doornemen.... Daar heb ik echt geen tijd voor...

Daarna vraagt de endodontoloog aan mij of ik in de praktijk voor het eerst kwam, nou nee ik ben nooit van tandarts gewisseld, de praktijk is onlangs overgenomen en de endodontoloog zit daar 1 dag per week.
Nou daar stormde de endodontoloog weg zonder enige communicatie...
En ik lag daar in de tandarts stoel me afvragen wat te doen,
Daar lag dan of beter gezegd ik hing in de tandarts stoel en de tandartsassistente keek mij een beetje wazig aan. ook niet wetend wat ze met deze situatie aan moest.

Gelukkig kwam de endodontoloog terug en had mijn foto's bestudeerd.
Helaas kon hij niets op mijn foto zien en hij vroeg me waar ik last van had?
Raar niet een beetje laat dacht ik nog om te vragen waar ik last van heb, waar heb je op zitten bestuderen.
Toen was mijn pijn nog niet boven de 10+++ geweest en vertelde ik dat het boven en onder zit dat ik niet precies kan vertellen welke kies het is, ook hij begint weer te hameren op mijn kiezen boven en onder maar niets wijst erop dat het om een tandzenuw gaat.

Bij geen ene kies sprong ik ook deze keer een gat in de lucht.
Conclusie endodontoloog;
Hij kan niets vinden.

En dan zeg ik tegen hem, maar ik heb pijn!
Hij begint te stamelen en weet niet zo goed om te gaan met de situatie, nou ja ik zou mogelijk fysiotherapie kunnen proberen, dat is voor mij geen optie, dat is manipulatie therapie en dat wordt mij niet aangeraden.
Hij weet het niet en stamelde misschien pijnpoli.
Ook geen oplossing dacht ik als dat weer is met dexamethason, daar heb ik waarschijnlijk staar van gekregen.
Maar goed ik loop bij de pijnpoli en zal het wel vragen.
De tandartsassistente blijft mij ondertussen nog steeds wazig aankijken!
Ik besluit om weg te gaan, met deze zorgverlener kom ik niet verder, bedenk ik me.

Oogarts

Op dezelfde dag dat ik bij de huisarts was geweest, had ik al een assistente van de oogarts aan de telefoon, daar was ik nog helemaal niet op voorbereid, deze snelle actie en ik hoor altijd dat het zolang duurt voordat mensen bij de oogarts terecht kunnen, en ik kan dezelfde week al. 

Dezelfde week nog terecht, niet gewent aan deze snelle actie vanuit de zorg, maar helaas kan ik geen vervoer regelen en ik zal dus met de bus moeten gaan, aangezien ik al een paar jaar geen auto meer rijd, deze nog wel steeds bij mij voor de deur staat weg te roesten en niets te doen, in de hoop dat het ooit weer komt auto rijden, maar ja moet wel realistische blijven, met alle gele stickers aan medicatie ik geloof zes soorten, daarom noem ik mezelf glow in de dark, een nek die ik niet goed kan bewegen en armen die onder hoogspanning staan, is een rondje door de stad al een gehele zenuwachtige opgave en is het voor de medemens wel zo veilig dat ik de auto even laat staan. 

Laatste keer zag ik bijna een fietser over het hoofd, goed afgelopen omdat degene naast me dit melde aan mij.

Na een twee bussen te hebben gepakt, oogarts zit niet in dezelfde plaats als waar ik woon en helaas geen bushalte dichtbij, heb ik een stuk moeten lopen om bij de kliniek te komen.

Als ik binnenkom en ik kijk om me heen, ben ik de jongste van de patiënten die erop dat moment zijn, ik wordt meteen geholpen, mijn huidige bril wordt gemeten, bij de balie wordt er een foto gemaakt van mij, daar zijn ze dol op tegenwoordig om een foto van de patiënt te maken. 

Dan krijg ik het vervelende pufje in mijn ogen en ik mag door naar de volgende ruimte, daar wordt ik opgehaald door een waarvan ik denk een oogarts, deze stelt zich niet verder voor en is vrij nors geen uitleg wat ze gaat doen en waarom, ik bedenk me dat ik het me maar over mij heen laat komen, dan geeft ze aan dat ze me ogen gaat verdoven, verdoven denk ik waarvoor en voordat ik weet zit ik in de wachtkamer om de verdoving in te laten werken, in de wachtkamer komen mensen uit andere behandelkamers deze hebben allemaal dezelfde uitslag; staar en naar de opticien voor een nieuwe bril.

Na een paar minuten wordt ik weer opgehaald uit de wachtkamer en mag weer plaatsnemen, de onderzoeken zonder enige communicatie gaat weer verder. 

Dan gaat ze weg en een paar minuten later komt de oogarts, die zich voorstelde als de Oogarts en wie ook niet erg spraakzaam was, deze kijkt even in mijn ogen en zegt dan staar en oog-migraine en loopt weer weg een deur door, ik stamel ik ben 43 is dat normaal?

In de deuropening  krijg ik dan het antwoord, over vijf jaar terugkomen voor een behandeling en weg is ze en ik krijg nog een brilrecept mee  van de dame die de onderzoeken deed bij mij en ik sta weer buiten, nou lekker dan oog-migraine wat is dat? Staar nu al en wat is dat eigenlijk, je hoort het wel maar op mijn leeftijd was ik daar niet mee bezig. 

Gezicht aanraking

Ter begroeting, wil iemand als liefkozing mijn gezicht aanraken, terwijl degene haar handen op mijn gezicht wil leggen voel ik een vreemde sensatie, mijn wangen lijken wel te knetteren alsof je knetterkauwgom aan het eten ben, het het is een heel vervelend gevoel en op het moment dat ze haar handen echt op mijn gezicht legt heb ik het gevoel dat de vonken ervan af spatten, op dat moment weet ik niet zo goed wat me overkomt en trek misschien wel onbeleefd mijn gezicht terug.

Bilaconsult Huisarts

Mijn "Bilaconsult"  met de huisarts noem ik het maar mijn gesprek onder vier ogen met de huisarts (meestal zit je bij de huisarts onder vier ogen),
Dit consult gaat meer over mijn algemene wel en wee, welke om de zoveel tijd wordt gehouden, dit om een vinger aan de pols te houden. Dit is niet verplicht maar wel zo prettig af en toe.
Het gaat o.a. over;
Hoe het met mijn thuissituatie is, of er bijzondere zaken in de thuissituatie zich afspelen.
Bij welke artsen ik ben geweest, welke onderzoeken ik heb gehad en de uitkomsten daarvan, ik mopper wat over de zorg en je zou denken wat een onzin maar tot op heden is er altijd wel iets op mijn gezondheidsvlak waardoor ik wat te vertellen heb.
Dit "bilaconsult" welke voordelen heeft de huisarts kan sneller inspelen indien er signalen zijn.

In dit bilaconsult mopper ik over mijn zicht dat ik niets meer zie door mijn bril die ik januari 2015 heb aangeschaft en die bril was ik van normale gezonde ogen om het zo uit te drukken naar +5 gegaan, zonder bril zie ik niets meer.
De huisarts besluit mij door te sturen naar de oogarts.
Pff bedenk ik me, nu weer naar de oogarts, ik heb bijna alle afdelingen nu wel gehad zou je denken, ik durf het bijna niet te zeggen tegen de mensen om me heen, weer naar een andere zorgverlener toe, weer iets.