Eerst was het iets gevoelig in mijn kaak, de pijn bij mij jukbeen en het wokkeltje dat omhoog gaat, na de Ketamine-S en opeens kreeg ik pijn aanvalletjes, deze waren toen nog redelijk behapbaar.
Daarna ging de pijn in mijn kaak opzetten als ik thee dronk, als ik vla had gegeten, het was voornamelijk als ik thee had gedronken ( dat dronk ik dagelijks) kwam de pijn in mijn kies van boven en/of onderkaak opzetten.
De pijn werd met de dag erger, altijd `s middags werd de pijn erger of kwam de pijn op, waar het eerst een irritant gevoel was, werd het met de dag een steeds meer zeurende vervelende pijn, waarop ik op een gegeven moment piepte dat ik dacht dat ik kiespijn had!
Ik hoop namelijk altijd, dat wat ik voel weg gaat...
Besloten om toch maar de tandarts bellen, die niet blij mee was.
Nou ik ook niet, bel niet voor mijn lol, met die nieuwe pijn, het was haar laatste dag voor haar verlof, gelukkig kon ik nog terecht, zodat ik niet bij haar waarnemer hoefde.
Tijdens het consult waarop ik een overzichtsfoto kreeg, vertelde ik dat ik niet kon aangeven waar ik het voelde linksboven of linksonder, waarop de tandarts uitgebreid op elke kies begon te timmeren ( ik kreeg het gevoel van bijna pesten ) er gebeurde niets, uit het verleden wist ik dat als er een ontsteking zou zitten, ik een gat in de lucht zou springen, als de tandarts op de aangedane kies zat te hameren, beiden de tandarts en ik onder toezicht van de tandartsassistent waren voorbereid op het moment dat ik een gat in de lucht zou springen van de pijn maar moment kwam maar niet, het moment bleef uit.
De tandarts besloot om mij door te sturen naar endodontoloog, deze zou contact opnemen met mij voor een afspraak.
Naar buiten lopend blij dat de er niets hoefde te gebeuren, geen pijnlijke tandartsbehandeling te hoeven ondergaan...
Nu terugdenkend aan dat moment, denk ik, wat had ik honderd keer liever een zenuwbehandeling bij de tandarts ondergaan, in plaats van deze aangezichtspijn!
